Zagadnienia : Niedokładności Wa
- « Poprzednia
- 1
- …
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- …
- 94
- Następna »
t. 398-399
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Późniejsze niż w sąsiednich figurach rozpoczęcie dwóch kolejnych łuków to niewątpliwa niedokładność Wf, częściowo powtórzona w Wn1 (→Wn2) i Wa. W tekście głównym przesuwamy początki łuków nad 1. szesnastkę, zgodnie z sensem muzycznym i analogicznymi figurami. Adiustację taką wprowadzono już w Wn3. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
|||||||||||||||||
t. 400
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
Brak kropki staccato w Wf (→Wa1) musi tu być uznany za niedokładność – por. t. 398. Znak dodali już adiustatorzy Wn i Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
|||||||||||||||||
t. 408
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Odczytaną dosłownie, niejasną, jeśli chodzi o wartości rytmiczne i podział na głosy, notację Wf można interpretować na kilka sposobów. Jako tekst Wf i zarazem tekst główny przyjmujemy interpretację opartą na prawdopodobnej rekonstrukcji zapisu [A], a przy tym ścisłą od strony rytmicznej. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa |
|||||||||||||||||
t. 410-419
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
W A znaki staccato na początku t. 410-411 i 418-419 (w partii pr.r.) to wyraźne kliniki – por. kropki w partii l.r. W wydaniach odtworzono je jako kropki (tak jak w całym Koncercie), przy czym w t. 410 przeoczono znak w Wa, a w t. 418 – w Wf (uzupełniony w Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Kliniki |
|||||||||||||||||
t. 412-435
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Łuki nad motywami dolnego głosu obejmują w A same ósemki lub dochodzą do półnuty w następnym takcie. Różnice mają jednak niemal na pewno charakter przypadkowych niedokładności, toteż w tekście głównym ujednolicamy je, przyjmując łuki 6-nutowe jako występujące w A częściej (7 dłuższych przy 2 krótszych i 3 wątpliwych). Przypadkowe niedokładności występują także w pozostałych źródłach, oprócz Wn, w którym wszystkie łuki są 5-nutowe. Większość wątpliwości co do zasięgu łuków wywołana jest końcami linii – łuk sugerujący kontynuację nie ma dokończenia w nowej linii (t. 418-419 w A i KF, 432-433 w A, 412-413, 420-421 i 428-429 w Wf oraz t. 422-423 w Wa). W naszych transkrypcjach podajemy wówczas krótsze łuki, podobnie jak w mogących uchodzić za wątpliwe t. 426-427 w A oraz 412-413 i 428-429 w KF. W Wa pominięto łuk w t. 420-421. Ani KF, ani Wf, Wa czy Wn nie odtworzyło dokładnie notacji podkładu, w sumie jednak niedokładności jest w tej części mniej niż za pierwszym razem (t. 310-333). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KF , Niepewna kontynuacja łuku |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- …
- 94
- Następna »