mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 37

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Kropki staccato pr.r. w A

!!!   miniat: 3 ostatnie szesnastki tylko górna 5-linia.         Tu pusta klisza (na miniat 3 kropki)

Kropki pod łukiem w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU (łuk pr.r. i kropki z łukiem w l.r.)
..

Tak jak w t. 33, łuk nad kropkami w partii pr.r. oraz łuk i kropki w l.r. zostały dodane – z pewnością przez Chopina – w korekcie Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 38-40

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Kropki i kliniki w A

!!!   miniat: pierwsze szesnastki tych taktów, obie pięciolinie, z numerami taktów, zwężone w pionie.    Tu w pr. r. kropka 38 i 2 kliniki, w l.r. kropka 39

Trzy kropki w Wf

!!!    pr.r. 38-39, l.r. 39

Sześć kropek w Wn

Dwie kropki w Wa3 (→Wa4)

!!!    tylko t. 39 (obie ręce)

Propozycja redakcji

!!!    TGTU = kliniki 39, 40 pr.r.   reszta kropki
..

Źródła wykazują sporo różnic, jeśli chodzi o oznaczenia artykulacji pierwszych szesnastek tych taktów, a znaki w poszczególnych źródłach stawiane są na tyle niekonsekwentnie, że trudno ustalić intencję Chopina w tej kwestii. Ponieważ nie wydaje się, by Chopin ingerował w tekst wydań w tym zakresie, za jedyne miarodajne źródło uznajemy A. W tekście głównym notację A podajemy w wersji uzupełnionej, gdyż Chopinowskie uzupełnienia artykulacji l.r. w t. 37 i kropka na początku t. 39 wskazują na chęć wskazania explicite artykulacji staccato szesnastek l.r. w tym odcinku. Racjonalne wydaje się zatem dodanie kropek na początku t. 38 i 40.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Kliniki

t. 38-40

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Łuki A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: 3 ostatnie szesnastki 38 i pierwsza 39, obie pięciolinie.        Tu pr.r. krótki, długi, długi; l.r. długi, krótki, krótki

Wf (→Wn,Wa)

!!!     6x krótkie (do końca taktu)

Propozycja redakcji
..

Mimo że układ figuracji w poszczególnych taktach jest podobny, a frazowanie partii obu rąk wynika w sposób naturalny z faktury, łuki A są w tych taktach niekonsekwentne. Zdaniem redakcji, jest to skutek niedokładnej pisowni, toteż w tekście głównym proponujemy ujednolicenie łukowania na wzór niepodważalnych łuków pr.r. w t. 39-40. Krótsze łuki wydań są odmienną próbą ujednoliconej interpretacji łukowania A, dokonaną zapewne przez sztycharza Wf.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A

t. 38-40

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W źródłach brakuje części niezbędnych przygodnych znaków chromatycznych – w pełni poprawny tekst ma tylko Wn4 (→Wn5). Jeśli brać pod uwagę logikę budowy figuracji, to wszystkie te sytuacje można uznać za oczywiste przeoczenia, mimo że w kilku przypadkach stosunki harmoniczne pozwalałyby na uznanie powstałych akordów za możliwe.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 38-40

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

cresc. - - w AI

!!!   miniat: 2. połowa t. 38 i 3 szesnastki t. 39, tylko górna 5-linia.       tu cresc. 38 jak TGTU i kreseczki do końca linijki

 w A, interpretacja kontekstowa

 cresc. w Wf (→Wn)

!!!     38 widły od 2. do przed 5. szesnastką, cresc. jak A-transkr.; 39 widły od 2. do 6. szesnastki i cresc.=TGTU;    40 widły od 2. do 7. szesnastki i cresc. zaraz za nimi (na końcu taktu)

 cresc. w Wa

!!!     38 widły od 1. do po 4. szesnastce, cresc. jak A-transkr.; 39 widły od 2. do 5. szesnastki i cresc.=TGTU;    40 widły od 2. do 5. szesnastki i cresc. na końcu taktu
..

Cresc. - - w AI to wersja pierwotna, zastąpiona w A bardziej precyzyjnymi oznaczeniami. Zdaniem redakcji, drobne różnice graficzne w notacji crescend – zarówno , jak i cresc. – są w A przypadkowe i nie mają sugerować żadnych różnic w interpretacji tych oznaczeń. Sztycharz Wf (→Wn) uznał tak charakterystyczne dla Chopina nałożenie znaku  i wskazówki cresc. za niepotrzebną komplikację. W Wa ujednolicono zasięg znaków  w tych taktach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf