t.
|
Utwór: op. 22, Polonez
..
Brak w Wf (→Wn) akcentu na synkopowanym akordzie l.r. to wyraźna niedokładność zapisu, toteż dodajemy go w tekście głównym. Akcent ma również Wa. kategoria redakcyjna: |
|||||||||
t.
|
Utwór: op. 22, Polonez
..
Tak jak w t. 62, którego omawiany takt jest dosłownym powtórzeniem, w Wf (→Wn1,Wa) brak przywracającego es3 w 7. od końca nucie biegnika. Oczywisty błąd poprawiono w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: |
|||||||||
t.
|
Utwór: op. 50 nr 2, Mazurek As-dur
..
Arpeggio przed akordem z przednutką nie zostało poprawnie odtworzone w żadnym z pierwszych wydań. Wersja Wf (→Wa) to najprawdopodobniej zniekształcony zapis A1 – oznaczający arpeggio pionowy łuk odtworzono jako konwencjonalny, co w tym wypadku nadało mu postać łuku przetrzymującego przednutkę. W Wn wężyk arpeggia obejmuje błędnie także es w l.r. We wszystkich wydaniach przednutka jest – wbrew A1 – przekreślona, co prawdopodobnie jest niedokładnością lub rutynową adiustacją. Nie ma to wszakże wpływu na wykonanie, gdyż Chopin często traktował przekreślone i nieprzekreślone drobne ósemki zamiennie. W tekście głównym podajemy niewątpliwie autentyczną pisownię A1, zaś jako wersję alternatywną proponujemy rekonstrukcję notacji [A2], przy założeniu, że w Wn1 odtworzono prawidłowo wszystkie elementy zapisu oprócz zasięgu wężyka. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||
t.
|
Utwór: op. 28 nr 24, Preludium d-moll
..
W zapisie pochodu tercji Chopin w A (→Wf,KF→Wn) wpisał 4 niekonieczne (ostrzegawcze?) kasowniki w t. 55: przed c4 (6. szesnastka), e3 (11. szesnastka), d3 (16. szesnastka) i a2 (18. szesnastka). Pominął natomiast potrzebny przywracający cis2 na 11. szesnastce t. 56, co również powtórzono we wszystkich wymienionych źródłach. W Wa usunięto dwa niepotrzebne znaki, przed c4 i d3, a ponadto w trzech miejscach zmieniono enharmonicznie ortografię Chopinowską:
coś kategoria redakcyjna: |
|||||||||
t.
|
Utwór: op. 28 nr 16, Preludium b-moll
..
W A (→KF,Wf) nie ma znaków chromatycznych przed 13. i 15. szesnastką. Ponieważ występujące wcześniej znaki (w tym wypadku przed a2) uznawano wówczas często za alterujące także położone na tej samej wysokości nuty pod przenośnikiem oktawowym, należało sprecyzować, czy w 4. grupie szesnastek występuje a3 czy as3. Kontekst melodyczno-harmoniczny, a także porównanie z podobnym t. 23 wskazują na dwukrotne as3, toteż dodajemy przed 13. szesnastką, jak to zrobiono w Wa. Wersja Wn, brzmieniowo akceptowalna, jest wszakże niemal na pewno nieautentyczna, gdyż trudno przypuszczać, by Chopin nie oznaczył przywrócenia as3 w odstępie dwóch nut. kategoria redakcyjna: |