mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 38-40

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W źródłach brakuje części niezbędnych przygodnych znaków chromatycznych – w pełni poprawny tekst ma tylko Wn4 (→Wn5). Jeśli brać pod uwagę logikę budowy figuracji, to wszystkie te sytuacje można uznać za oczywiste przeoczenia, mimo że w kilku przypadkach stosunki harmoniczne pozwalałyby na uznanie powstałych akordów za możliwe.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 38

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Przed górną nutą na 7. szesnastce  przywracający fis znajduje się tylko w Wn4 (→Wn5). Oznacza to brzmienie fis w AI i wymienionych Wn, a f w pozostałych źródłach. Nie ulega jednak wątpliwości, że brak  jest niedopatrzeniem Chopina, związanym z poprawką na 2. szesnastce.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 65-66

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Łuk przetrzymujący fis1 w AI, Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa3 (→Wa4)

!!!   miniat: ta ćwierćnuta i pół t. 66, tylko górna 5-linia, ścieśniona.      jak TGTU = łuk, ale bez nawiasu

Bez łuku w A (→Wf→Wn1,Wa2)

Wariantowa propozycja redakcji

!!!     TGTU = łuk w nawiasie
..

Brak w A (→Wf→Wn1,Wa2) łuku przetrzymującego fis1 może być przeoczeniem Chopina. W AI takty te są oznaczone jako powtórzenie t. 4-5 (lub 12-13), w których fis1 jest przetrzymane. Powtórzenie początko­wego fragmentu Etiudy zapisane jest w A z widocznie mniejszym skupieniem, a i korekta Wf była w tym fragmencie mniej dokładna (por. np. t. 67 i 69).
Z drugiej strony, zapisana w A wersja t. 67 stanowi powtórzenie o kwartę wyżej figury w t. 66, co jest jeszcze wyraźniej słyszalne, gdy fis1 na początku tego taktu jest powtórzone. Niewykluczone więc, że Chopin celowo pominął przetrzymanie tej nuty. Jednak korygując Wf, kompozytor ostatecznie zrezygnował w t. 67 ze ścisłego powtórzenia poprzedniego taktu, niewykluczone więc, że również w kwestii przetrzymania omawianej nuty mógł chcieć powrócić do pierwotnej koncepcji, choć nie oznaczył tego w korekcie.
Biorąc pod uwagę powyższe możliwości, w tekście głównym pozostawiamy uwzględnienie łuku wyczuciu wykonawcy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A