mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 80

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Sześćdziesięcioczwórki w A i Wf (→Wa)

!!!   miniat: nic.                 TGTU

Trzydziestodwójki w Wn
..

Trzydziestodwójki w Wn to z pewnością błąd, skorygowany w Wf (→Wa) być może przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 81

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

c2 przetrzymane w A i Wn2

!!!   miniat: 1. miara taktu, tylko górna 5-linia.       TGTU bez nawiasów

c2 powtórzone w Wn1 (→Wf→Wa)

Tu pusta klisza 

Wariantowa propozycja redakcji
..

Trudno rozstrzygnąć, czy brak przetrzymania c2 w Wn1 (→Wf→Wa) jest rezultatem usunięcia łuku przez Chopina, czy nieuwagi sztycharza. To ostatnie wydaje się bardziej prawdopodobne, gdyż nie widać śladów usuwania łuku, a ponadto w wersji A 1. połowa taktu różni się wyraźniej od t. 32 (takie różnice są charakterystyczne dla Chopina). Z drugiej strony, korygując 2. połowę taktu w Wf, Chopin nie przywrócił wersji z łukiem, co można uważać za dowód akceptacji powtórzenia omawianej nuty. W tej sytuacji w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 81

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Bez łuku w A

!!!   miniat: nic.    Tu pusta klisza 

Łuk w Wn (→Wf→Wa)

TGTU
..

Łuk l.r. został dodany w Wn (→Wf→Wa) prawdo­podobnie przez Chopina – ślady poprawek w druku dowodzą, że przedłużał on w tym miejscu łuk pr.r., pierwotnie rozpoczynający się w Wn1 dopiero od trzydziestodwójek.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1

t. 81

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

8 nut w A

!!!   miniat: e1 i biegnik na ostatniej mierze, tylko górna 5-linia, bez wideł.             EZnieU (tylko nuty z 9)

8 nut w Wn

EZnieU (nuty bez 9 + kawałek pauzy i beleczka wiązania)

9 nut z g2 w Wf (→Wa), interpretacja kontekstowa

9 nut z g2 proponowane przez redakcję

EZTU (nuty i 10)

9 nut z e2 – inna interpretacja Wf (→Wa)

EZnieU2 (nuty i 10)

Idem, alternatywny rytm

war. 55 z 9 + kawałek pauzy i beleczka EZnieU
..

Biegnik kończący ten takt ma w źródłach dwie podstawowe wersje:

  • ośmionutową w A (→Wn), w której f2 występuje bezpośrednio po des2;
  • dziewięcionutową w Wf (→Wa), w której pomiędzy des2 a f2 wstawiono jeszcze g2.

Druga wersja została wprowadzona bez wątpienia na polecenie Chopina, jednak jej zapis budzi pewne wątpliwości – dodana w korekcie nuta g2 poprzedzona jest (ostrzegawczym?), nie mającym w tym kontekście żadnego uzasadnienia (np. zarówno w analogicznych t. 13 i 32, jak i w omawianym takcie najwyższa nuta tej figury, g3, zapisana jest bez ). Można się więc zastanawiać, czy nie popełniono tu błędu tercjowego, a zamierzoną nutą było e2, które w naturalny sposób rozwija rysunek melodyczny tej figury po szesnastce e1. Możliwość tę proponujemy jako alternatywną interpretację Chopinowskiej korekty Wf.

Różnice w notacji rytmu zakończenia tej figury – patrz ostatnia uwaga w tym takcie – powodują, że każdej z omówionych wyżej wersji biegnika można przypisać dwa nieznacznie różniące się schematy rytmiczne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błąd tercjowy , Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf

t. 81

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W wydaniach ostatnia nuta zapisana jest jako sześćdziesięcioczwórka. Grupa wypełniająca 4. miarę taktu zawiera tym samym ułamkową liczbę trzydziestodwójek – 8½ w Wn1 oraz 9½ w Wf (→Wa), co musi być uznane za błąd. Prawdopodobnie sztycharz Wn1 skrócił ostatnią nutę niejako "automatycznie" – por. t. 41. Błąd zadiustowano jedynie w Wn2, redukując wartość pauzy, co nie odpowiada oryginalnemu zamysłowi Chopina wyrażonemu w A. Być może jednak dodatkową beleczkę dodano w Wn1 (→Wf→Wa) z inspiracji Chopina, a pozostawienie pauzy bez zmian było tylko niedopatrzeniem. Wersja Wn2 byłaby wówczas racjonalną poprawką niedokładnie zrealizowanej korekty Wn1. Na tę możliwość wskazywałoby pominięcie cyfry '9' określającej liczbę trzydziestodwójek w tej grupie.
Powyższa analiza rytmu zakończenia biegnika zachowuje ważność bez względu na to, którą wersję wcześniejszej jego części rozpatrujemy – patrz poprzednia uwaga w tym takcie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne