|
8 nut w A !!! miniat: e1 i biegnik na ostatniej mierze, tylko górna 5-linia, bez wideł. EZnieU (tylko nuty z 9) |
|
|
8 nut w Wn EZnieU (nuty bez 9 + kawałek pauzy i beleczka wiązania) |
|
|
||
|
9 nut z g2 proponowane przez redakcję EZTU (nuty i 10) |
|
|
9 nut z e2 – inna interpretacja Wf (→Wa) EZnieU2 (nuty i 10) |
|
|
Idem, alternatywny rytm war. 55 z 9 + kawałek pauzy i beleczka EZnieU |
Biegnik kończący ten takt ma w źródłach dwie podstawowe wersje:
- ośmionutową w A (→Wn), w której f2 występuje bezpośrednio po des2;
- dziewięcionutową w Wf (→Wa), w której pomiędzy des2 a f2 wstawiono jeszcze g2.
Druga wersja została wprowadzona bez wątpienia na polecenie Chopina, jednak jej zapis budzi pewne wątpliwości – dodana w korekcie nuta g2 poprzedzona jest 
(ostrzegawczym?), nie mającym w tym kontekście żadnego uzasadnienia (np. zarówno w analogicznych t. 13 i 32, jak i w omawianym takcie najwyższa nuta tej figury, g3, zapisana jest bez ). Można się więc zastanawiać, czy nie popełniono tu błędu tercjowego, a zamierzoną nutą było e2, które w naturalny sposób rozwija rysunek melodyczny tej figury po szesnastce e1. Możliwość tę proponujemy jako alternatywną interpretację Chopinowskiej korekty Wf.
Różnice w notacji rytmu zakończenia tej figury – patrz ostatnia uwaga w tym takcie – powodują, że każdej z omówionych wyżej wersji biegnika można przypisać dwa nieznacznie różniące się schematy rytmiczne.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Błąd tercjowy, Znaki ostrzegawcze, Autentyczne korekty Wf
notacja: Wysokość