mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 2

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

des1 w A (→Wn), Wf2 i Wa2 (→Wa3)

!!!   miniat: ten akord, tylko górna 5-linia.       TGTU (bemol)

d1 w Wf1 (→Wa1)

Tu pusta klisza 
..

Brak  obniżającego d1 na des1 to z pewnością przeoczenie sztycharza Wf1 (→Wa1). Błąd poprawiono w Wf2 i Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 6

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Rytm w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, bez wideł, tylko górna 5-linia.      EZnieU1

Rytm w Wn

EZnieU

Rytm w Wf

EZnieU2

Interpretacja Wf proponowana przez redakcję

EZnieU3

Rytm w Wa

EZnieU4

Interpretacja A proponowana przez redakcję

EZTU
..

Wszystkie zapisy źródłowe 2. połowy taktu są błędne lub niejasne, żaden z nich nie daje się jednak poprawić w sposób, którego nie można by kwestionować.

  • W A 3. miara taktu liczy 9 trzydziestodwójek.
  • W Wn wprowadzenie mniejszej czcionki do zapisu trzydziestodwójek nie wpływa na wartości rytmiczne i wydaje się być dowolnością szty­charza – mógł on dopatrzeć się w A różnicy wielkości główek nutowych pomiędzy pierwszą a 2. połową taktu. Jest to tym bardziej prawdopo­do­bne, że po wpadce z pierwszym Tutti I cz. Koncertu, zapewne starał się on zwracać uwagę na drobne nawet różnice wielkości główek.
  • Skorygowany zapis Wf, który odczytany dosłownie jest co najmniej niejasny, mógł być pokłosiem tej pomyłki. Ponieważ korekty Wf dokonano być może na polecenie Chopina, należy zastanowić się, jaki mógł być jej zamierzony efekt. Proponowane rozwiązanie jest zarówno poprawne formalnie, jak i bardzo zbliżone do realnego zapisu źródłowego.
  • Jaka myśl przyświecała adiustatorowi Wa – trudno zgadnąć.

W tej sytuacji tekst główny opieramy na wersji A, która mimo nieścisłości wydaje się najpe­wniejsza źródłowo. Z dwóch naturalnych możliwo­ści poprawienia błędu – zmiany dwóch trzydziesto­dwójek na sześćdziesięcioczwórki lub usunięcia jednej z kropek przedłużających ósemkę es1 – wybieramy tę drugą, dającą gładszy postęp figuracji wprowadzającej temat główny. Jako alternatywną wersję proponujemy zmodyfikowaną wersję Wf.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 20

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

as1 w akordzie w A (→Wn)

!!!   miniat: ten akord, tylko górna 5-linia, bez wideł.       TGTU

Bez as1 w Wf (→Wa)
..

Pominięcie nuty as1 wydaje się być skutkiem korekty Chopina, który mógł usunąć ją, aby uniknąć ukośnego brzmienia z oktawą A-a na 4. mierze taktu (w analogicznym t. 88, w którym as pozostało w akordzie, akord kończący takt jest inny). Wersję A (→Wn) można jednak z pewnością uważać za równorzędny wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 20

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

c2 w akordzie w A, Wf (→Wa) i Wn2

!!!   miniat: ten akord, tylko górna 5-linia, bez akcentu i łuku.                  TGTU

a1 w akordzie w Wn1

a1 z kaso
..

Wersja Wn1 jest z pewnością błędna – najprawdopodobniej jest to zadiustowany przez dodanie  błąd tercjowy. Chopin przywrócił zapisany w A akord z c2 w korekcie Wf (→Wa). Podczas realizacji tej korekty wraz z główką nutową niepotrzebnie przeniesiono również .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 29

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Kwarta as-des1 w A, Wf (→Wa) i Wn2

!!!   miniat: nic.              TGTU

Seksta fes-des1 w Wn1
..

Seksta w Wn1 to niewątpliwy przykład błędu tercjowego, skorygowanego przez Chopina w Wf (→Wa). Poprawną wersję wprowadzono także w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf