mUltimate Chopin

Zagadnienia : Adiustacje Wn

« Poprzednia
1
2
3
4
5
6
7
8
…
50
Następna »

t. 57-58

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty w A

Bez akcentów w Wn1 (→Wf→Wa)

Pauzy i akcenty w Wn2

Akcenty, tym razem umieszczone w A nad półnutami c², zostały w Wn1 (→Wf→Wa) najprawdopodobniej przeoczone (niewykluczone jednak, że sztycharz pominął je, nie będąc pewnym ich znaczenia – jeśli np. spodziewał się pauz w tym miejscu, mógł zobaczyć w nich pauzy ósemkowe, co nie pasowało do pozostałych elementów zapisu). W Wn2 powtórzono tu dokładnie notację t. 53-54 (patrz też uwaga o artykulacji t. 57-59).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

Pokaż

w transkrypcji w źródle porównanie źródeł

t. 64-65

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Przed wejściem fortepianu solowego w t. 65 w A nie ma zmiany klucza na wiolinowy w partii l.r. Tę oczywistą pomyłkę sprostowano w Wn, jednak błędną notację A odnajdujemy w Wf, co sugeruje, że poprawkę Wn1 wprowadzono w ostatniej fazie korekt. Wa ma prawidłowy tekst, właściwy klucz został także wpisany w WfJ (niedbale wpisany znak nie pozwala na identyfikację piszącego, przypuszczalnie była to właścicielka egzemplarza, Ludwika Jędrzejewicz).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A , Błędy powtórzone Wf

Pokaż

w transkrypcji w źródle porównanie źródeł

t. 65

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

w Wn1

w Wf

w Wa i Wn2

Znak w A jest typowym akcentem długim. W Wn1 przesunięto go na koniec trioli, tak iż nie wiadomo, której nuty ma dotyczyć (sztycharz uważał go zapewne za widełki ). W pozostałych wydaniach położenie i rozmiar znaku podlegały dalszym dowolnym zmianom, choć zapisy Wa i Wn2 niewiele w zasadzie odbiegają od notacji A.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

Pokaż

w transkrypcji w źródle porównanie źródeł

t. 70

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Przekreślona przednutka w A

Nieprzekreślona przednutka w Wn1

Pośrednia ćwierćnuta w Wf

Normalna ćwierćnuta w Wa

Nieprzekreślona przednutka w Wn2

Jest to pouczający przykład, jak skumulowanie się drobnych niedokładności kolejnych wydań przeobraziło acciaccaturę w A w regularną ćwierćnutę w Wa (ćwierćnuta w Wf jest wydrukowana czcionką pośredniej wielkości, używaną w partii orkiestry). Wszystkie zmiany dotyczące nuty as¹ są najprawdopodobniej pomyłkowe, natomiast umieszczenie jej w Wn1 nad pauzą było jak się wydaje wymuszone brakiem miejsca.
Palcowanie wpisane w WfD w następnych dwóch taktach sugeruje dokładniejsze opracowanie tego fragmentu na lekcjach z Chopinem. Można się więc zastanawiać, dlaczego kompozytor nie zareagował na błędną notację WfD. Zdaniem redakcji, wykonanie tego as¹ jako ćwierćnuty mogło przy odpowiednim frazowaniu być zaakceptowane przez Chopina.