|
t. 486-487
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Nie ma powodu wątpić w autentyczność akcentów dodanych w korekcie Wf (→Wa) na c w t. 486 i C w t. 487. Nie jest natomiast jasne, o jaki rodzaj akcentów Chopinowi chodziło, gdyż trudno przypuszczać, by chciał je różnicować. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne są akcenty długie, gdyż przesunięcie krótszego znaku (w t. 486) może wskazywać na to, że akcent wpisany przez Chopina był dłuższy niż wydrukowany w Wf. Jest to jednak tylko poszlaka, toteż zarówno akcenty długie proponowane w tekście głównym, jak i krótkie akcenty Wa można uważać za równorzędne warianty. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
|
t. 486
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Jako ostatnią ósemkę A (→Wn1→Wf1) ma d2. Widać przy tym, że początkowo cała ostatnia triola była zapisana o sekundę niżej – cis1-d1-d2. Chopin poprawił dwie pierwsze ósemki i prawdopodobnie przeoczył w pośpiechu trzecią. Potwierdzeniem tego scenariusza jest – niemal na pewno autentyczna – korekta Wf2 (→Wa), w której nutę tę zmieniono na e2. Identycznej poprawki dokonano również w Wn2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
|
t. 487
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Jako półnutę na 2. mierze taktu Wf ma A1. Jeśli brać pod uwagę tylko partię fortepianu i tylko ten takt, nuta ta brzmiałaby zupełnie naturalnie, jednak w szerszym kontekście jest oczywiście błędna, gdyż stałość podstawy basowej nie ulega tu wątpliwości – por. C-c kontrabasów i wiolonczel w Rork. Błąd poprawiono w Wa, zapewne kierując się logiką postępu harmonicznego. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy |
|||||||||||
|
t. 487
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Akcent w A na początku taktu, rozpatrywany w kontekście tego taktu, jest długi, jednak porównany ze znakami w poprzednich dwóch taktach może być też odczytany jako krótki. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||||
|
t. 489-490
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Kombinację trylu z tremolandem (por. cz. I, t. 335) Chopin wypisał tu dokładnie nutami, określając nawet ilość uderzeń (w każdym takcie 3 grupy po 4). Pomylił się jednak, oznaczając ich wartości jako trzydziestodwójki zamiast szesnastek, co może sugerować dwukrotnie większą liczbę wymaganych nut. W ten właśnie sposób zadiustowano ten błąd w Wn (→Wf→Wa), powiększając ilość uderzeń do 8 w każdej grupie. Efektem jest notacja pozbawiona sensu, gdyż w tempie oznaczonym przez Chopina, lub choćby zbliżonym do Chopinowskiego, wykonanie tak gęstego tremolanda nie jest możliwe. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A |
