|
Szesnastki w A, interpretacja kontekstowa |
|
|
24 trzydziestodwójki w Wn1 (→Wf→Wa) EZnieU1 |
|
|
24 trzydziestodwójki w Wn2 EZnieU2 ( w t. 489 trzeba dorobić tremolanda, jak 490) |
Kombinację trylu z tremolandem (por. cz. I, t. 335) Chopin wypisał tu dokładnie nutami, określając nawet ilość uderzeń (w każdym takcie 3 grupy po 4). Pomylił się jednak, oznaczając ich wartości jako trzydziestodwójki zamiast szesnastek, co może sugerować dwukrotnie większą liczbę wymaganych nut. W ten właśnie sposób zadiustowano ten błąd w Wn (→Wf→Wa), powiększając ilość uderzeń do 8 w każdej grupie. Efektem jest notacja pozbawiona sensu, gdyż w tempie oznaczonym przez Chopina, lub choćby zbliżonym do Chopinowskiego, wykonanie tak gęstego tremolanda nie jest możliwe.
Zdaniem redakcji, właśnie realizm pianistyczny skłonił Chopina do zastosowania tu innej pisowni niż w przytoczonej wyżej sytuacji z I cz. Koncertu (zastosowanej potem jeszcze dwukrotnie w I. cz. Koncertu e op. 11) – użycie trylu w zapisie sugeruje pewną swobodę w wyborze liczby wykonywanych oscylacji, podczas gdy w omawianym miejscu szybkie tempo nie dopuszcza takiej swobody.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn, Błędy rytmiczne, Błędy A
notacja: Rytm