Artykulacja, akcenty, widełki
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 11
- Następna »
t. 36
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Znak akcentu w Wn1 jest podwójnie niedokładny – krótki i umieszczony po akordzie, którego dotyczy w bardzo czytelnej notacji A. Przeoczony w Wf (→Wa), został w Wn2 przesunięty na właściwe miejsce (bez zmiany kształtu). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 38
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Akcent w A jest tylko nieco dłuższy od sąsiednich, tak iż nie jest całkiem pewne, czy Chopin miał na myśli akcent długi. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności A |
|||||||||||
t. 38
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Pominięcie akcentu w wydaniach uważamy za przeoczenie sztycharza Wn1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
|||||||||||
t. 39
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Akcent w A jest wyraźnie większy od sąsiednich, toteż podajemy go w tekście głównym jako długi. Krótki akcent w wydaniach jest zapewne typową niedokładnością Wn (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn |
|||||||||||
t. 40
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Zdaniem redakcji, wcześniejsze niż w A umiejscowienie widełek w Wn to skutek niestaranności sztycharza Wn1. Także odwrócenie kierunku znaku w Wf (→Wa) jest prawdopodobnie pomyłką, choć w tym wypadku rezultat brzmieniowy można uważać za co najmniej równorzędny w stosunku do oryginalnego zapisu A. W tekście głównym pozostawiamy niewątpliwie autentyczny znak A, ale wersję Wf można traktować jako pełnoprawny wariant wykonawczy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Odwrócenie znaku , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 11
- Następna »