mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 4-5

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk do t. 5 w A, Wa i Wn2

!!!   miniat: nic.                TGTU

Łuk w t. 4 w Wn1 (→Wf)

tylko do ostatniej ósemki w t. 4
..

Krótszy łuk Wn1 to – wraz z poprzednim – wyrazisty przykład dezynwoltury, z jaką sztycharz Wn1 traktował łukowanie zapisane w A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 6

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Rytm w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, bez wideł, tylko górna 5-linia.      EZnieU1

Rytm w Wn

EZnieU

Rytm w Wf

EZnieU2

Interpretacja Wf proponowana przez redakcję

EZnieU3

Rytm w Wa

EZnieU4

Interpretacja A proponowana przez redakcję

EZTU
..

Wszystkie zapisy źródłowe 2. połowy taktu są błędne lub niejasne, żaden z nich nie daje się jednak poprawić w sposób, którego nie można by kwestionować.

  • W A 3. miara taktu liczy 9 trzydziestodwójek.
  • W Wn wprowadzenie mniejszej czcionki do zapisu trzydziestodwójek nie wpływa na wartości rytmiczne i wydaje się być dowolnością szty­charza – mógł on dopatrzeć się w A różnicy wielkości główek nutowych pomiędzy pierwszą a 2. połową taktu. Jest to tym bardziej prawdopo­do­bne, że po wpadce z pierwszym Tutti I cz. Koncertu, zapewne starał się on zwracać uwagę na drobne nawet różnice wielkości główek.
  • Skorygowany zapis Wf, który odczytany dosłownie jest co najmniej niejasny, mógł być pokłosiem tej pomyłki. Ponieważ korekty Wf dokonano być może na polecenie Chopina, należy zastanowić się, jaki mógł być jej zamierzony efekt. Proponowane rozwiązanie jest zarówno poprawne formalnie, jak i bardzo zbliżone do realnego zapisu źródłowego.
  • Jaka myśl przyświecała adiustatorowi Wa – trudno zgadnąć.

W tej sytuacji tekst główny opieramy na wersji A, która mimo nieścisłości wydaje się najpe­wniejsza źródłowo. Z dwóch naturalnych możliwo­ści poprawienia błędu – zmiany dwóch trzydziesto­dwójek na sześćdziesięcioczwórki lub usunięcia jednej z kropek przedłużających ósemkę es1 – wybieramy tę drugą, dającą gładszy postęp figuracji wprowadzającej temat główny. Jako alternatywną wersję proponujemy zmodyfikowaną wersję Wf.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 6-7

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

 do t. 7 w A

 w t. 6 w Wn (→Wf→Wa)
..

Zmiana zakresu znaku  to z pewnością niedokładność Wn (→Wf→Wa). W A widać, że Chopin skreślił widełki wpisane nad partią pr.r., mające zakres taki, jak w wydaniach. Nowy znak został wpisany pod wprowadzającą temat grupą trzydziestodwójek i doprowadzony dalej, aż do półnuty es3. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładności Wn , Poprawki A

t. 7

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Ósemki w A i Wn2

!!!   miniat: nic.                 TGTU

Szesnastki w Wn1 (→Wf→Wa)

dwie beleczki w wiązaniu przednutek (+ laseczki)
..

Zmiana wiązania grupy przednutek to przypuszczalnie dowolność sztycharza Wn1 (→Wf→Wa) – por. analogiczne t. 26 i 75.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 7-8

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuki od 2. ósemki w A i Wn2

!!!   miniat: nic.             TGTU (2 łuki)

Łuki od 1. ósemki w Wn1 (→Wf)

2 x całotaktowe

Różne łuki w Wa

t. 7 całotaktowy, t. 8 TGTU
..

W A początki łuków l.r., zarówno w figurach obejmujących cały takt, jak i półtaktowych, w zdecydowanej większości nie obejmują podstawy basowej, opatrzonej zazwyczaj kropką staccato. Mimo że Chopin nie zawsze stawiał je precyzyjne (np. łuk w t. 8), systematyczne odtwarzanie ich w Wn1 (→Wf→Wa) jako cało- lub półtaktowych raczej nie odpowiada jego intencji (por. charakterystykę Wn1), co zauważono w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wa