Łuki
|
t. 65-66
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Nie jest pewne, czy łuk A (→Wn1) wpisany w t. 65 ma sięgać do początku t. 66, czy nie. W tekście głównym przyjmujemy tę pierwszą możliwość ze względu na szereg widocznych w A poprawek, w których łuki były przedłużane do przypadającej na początku taktu nuty kończącej frazę (np. w t. 36-37 i 41-42). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
||||||||
|
t. 66-67
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Dodatkowy łuk w t. 66 jest, zdaniem redakcji, pozostałością uproszczonej lub niedokończonej Chopinowskiej korekty Wn1. Jej celem było najprawdopodobniej przywrócenie łuku zapisanego w A, początkowo w druku błędnie odtworzonego. Zdublowanie łuków w partii l.r. – patrz t. 66-69. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
||||||||
|
t. 66-69
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łuki l.r. w t. 66-67 i 69, mimo że mogłyby być dopisane przez Chopina w korekcie Wn1, są jednak prawdopodobnie dodatkiem adiustacji wydawcy. W obu przypadkach zdublowano bowiem te łuki pr.r., których zgodność z zamysłem Chopina wydaje się mocno wątpliwa – patrz uwagi do t. 66-67 i 69-70. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
||||||||
|
t. 68-69
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łuk A kończy się jeszcze w t. 68, jednak jego kształt nie wyklucza intencji doprowadzenia go do początku następnego taktu, gdzie kończy się fraza. Zdaniem redakcji, tak właśnie należy interpretować ten znak – por. podobną sytuację na końcu t. 65. W wydaniach przyjęto dosłowne odczytanie łuku, przy czym w Wa i Wn2 dodano analogiczny łuk w partii l.r. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A |
||||||||
|
t. 69-70
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Odczytany dosłownie, łuk rozpoczynający się w połowie t. 69 sięga do 2. przednutki w t. 70, co jednak zupełnie nie tłumaczy się muzycznie – przednutki stanowią wszak początek trylu. Przyjmujemy więc, że dochodzi on dalej, do trylowanej półnuty es2. Wydaje się jednak możliwe, że Chopin miał na myśli łuk obejmujący jedynie 1. półnutę, kończącą biegnik w poprzednim takcie. W Wn1 i pozostałych wydaniach łuk obejmuje tylko 2. połowę t. 69, co niemal na pewno nie odpowiada intencji Chopina – dopasowywanie łuków (a także widełek dynamicznych) do głównych jednostek rytmicznych (np. taktów lub grup nut objętych wiązaniem) to charakterystyczna, rutynowa maniera sztycharzy Wn. Łuk ten dodano także w partii l.r., co w tej sytuacji jest najprawdopodobniej dowolną adiustacją. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
