Wf1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 69-70

Łuk A, odczyt dosłowny

jak na miniat = dawne TGTU 

Łuk A, prawdopodobna interpretacja

nowe TGTU, w t. 70 łuk tylko do 1. półnuty

Łuk w Wn (→WfWa)

tylko w t. 69 (cała 2. połowa)

Odczytany dosłownie, łuk rozpoczynający się w połowie t. 69 sięga do 2. przednutki w t. 70, co jednak zupełnie nie tłumaczy się muzycznie – przednutki stanowią wszak początek trylu. Przyjmujemy więc, że dochodzi on dalej, do trylowanej półnuty es2. Wydaje się jednak możliwe, że Chopin miał na myśli łuk obejmujący jedynie 1. półnutę, kończącą biegnik w poprzednim takcie. W Wn1 i pozostałych wydaniach łuk obejmuje tylko 2. połowę t. 69, co niemal na pewno nie odpowiada intencji Chopina – dopasowywanie łuków (a także widełek dynamicznych) do głównych jednostek rytmicznych (np. taktów lub grup nut objętych wiązaniem) to charakterystyczna, rutynowa maniera sztycharzy Wn. Łuk ten dodano także w partii l.r., co w tej sytuacji jest najprawdopodobniej dowolną adiustacją.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.