Łuki
- « Poprzednia
- 1
- …
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- …
- 19
- Następna »
t. 56-57
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łuki A, zapisane tylko dla pr.r., są tu niejasne:
Interpretacja tych łuków przyjęta w większości wydań, choć możliwa, jest zdaniem redakcji podwójnie nietrafna, co częściowo poprawiono w Wn2, przesuwając początek łuku nad 1. trzydziestodwójkę. Za uzasadnione uważamy natomiast uzupełnienie łuków w partii l.r., co wprowadzono we wszystkich wydaniach w t. 57, a w Wa i Wn2 także w t. 56. Jeśli w t. 53 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z interpretacji łuków A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||||
t. 57-61
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W Wn2 pod obiema frazami partii solowej dodano łuki dla l.r. W Wa podobne uzupełnienie wprowadzono w t. 60-61, jednak dodany łuk rozpoczyna się dopiero od 1. szesnastki (as) w t. 60. (Wa ma także fragment łuku l.r. na końcu t. 57, który jest w tym wydaniu ostatni w linii. Łuk ten, nie mający kontynuacji i przez to pozbawiony sensu, pomijamy.) kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||||
t. 59-60
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Brak łuków to zapewne błąd sztycharza Wn1 (→Wf→Wa). W tekście głównym proponujemy łuki wzorowane na łukach A, ale dostosowane do zmienionego w Wf (→Wa) – zapewne przez Chopina – podziału akordów na głosy. W Wn2 powtórzono łuki A, dodając jeszcze jeden, dla dolnej pary dwudźwięków na górnej pięciolinii. Jeśli w t. 53 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać ostatnią z podanych wersji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||||
t. 62-63
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Jeden z łuków rozpoczynających się w A na 4. mierze taktu jest prawdopodobnie niedokładny – mimo iż w tej części recytatywu nie wszystkie łuki pr.r. są powtarzane w l.r., nie wydaje się, by Chopin chciał mieć w tym samym fragmencie odmienne łuki w każdej z rąk. Biorąc pod uwagę, że w podobnej sytuacji dwa takty później Chopin doprowadził oba łuki do kulminacyjnej nuty na początku taktu, w tekście głównym proponujemy przedłużenie łuku pr.r. W wydaniach skrócono łuk l.r., a ponadto na 2. mierze taktu łukiem objęto tylko grupę trzydziestodwójek i dodano podobny łuk w l.r. Jeśli w t. 53 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji z łukiem tylko w pr.r. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||||
t. 63
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Na górnej pięciolinii A ma dwa łuki, z których dolny (na 2. mierze taktu) pełni jedynie funkcję rytmiczną – jest częścią oznaczenia sekstoli. W tekście głównym łuk ten pomijamy (podobnie zrobiono już w Wn2). W Wn1 (→Wf→Wa) łuki znacznie odbiegają od zapisu A. Jest to albo samowolna, daleko idąca próba jego interpretacji, albo – co wydaje się mało prawdopodobne, ale nie niemożliwe – wynik korekty Chopina. Patrz też sąsiednia uwaga. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- …
- 19
- Następna »