- « Poprzednia
- 1
- …
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- …
- 45
- Następna »
|
t. 58-59
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Szesnastki dolnego głosu pr.r. są w 2. połowie t. 58 oznaczone w AI jako powtórzenie 1. połowy. Kontynuacja tej partii w następnym takcie nie jest w ogóle oznaczona, co z pewnością jest niedokładnością zapisu. Nie jest natomiast zupełnie pewne, jak ta kontynuacja miała w zamyśle Chopina wyglądać, gdyż do wypisanych nutami wersji górnego głosu pr.r. (na górnej pięciolinii) można sobie wyobrazić nieco inne uzupełnienie niż to, które znalazło się w wersji ostatecznej, np. fis-h-fis-h w 2. połowie taktu (brak zapisu nie zawsze oznacza zupełnie oczywistą kontynuację – por. Etiudę f nr 9, t. 49-50). Przyjmujemy jednak, że kończąc pracę nad tym miejscem w AI, Chopin wyobrażał sobie całą partię pr.r. w ostatecznej wersji. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Skrótowy zapis A |
||||||||||||||
|
t. 58-60
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W A wszystkie połączenia g-fis w dolnym głosie pr.r. (także w t. 56-57) są starannie uwypuklone poprzez ich wydzielenie jako powiązanych par ósemek i zaakcentowanie pierwszej nuty z każdej pary (g). Tę subtelność notacji tylko połowicznie odtworzono w Wf (→Wa) – wydzielone są wyłącznie pierwsze i czwarte ósemki taktu. Ponieważ odpowiednio zredukowane są również akcenty, całość można uważać za celowo zmienioną. Nie mając co do tego pewności, w tekście głównym podajemy wersję A. W Wf (→Wa) dwie ostatnie wydzielone nuty zamiast wiązania ósemkowego mają osobne chorągiewki. Podobnie niedokładna jest notacja Wn, z tym że chorągiewkę ma tylko fis na początku t. 58 (w Wn5 przeoczoną). Patrz uwaga do t. 44-57. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||||||||
|
t. 58-59
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Z czterech zapisanych w A akcentów dotyczących nut g tylko dwa znalazły się w Wf (→Wn). Akcent w t. 58 umieszczono przy tym pod nutą H l.r., co z pewnością nie wynika z notacji A. Jest to prawdopodobnie wynik nieuwagi sztycharza Wf, jednak zgodność z równoległą zmianą w układzie wiązań sugeruje możliwość skoordynowanego działania w tym względzie, a więc korekty Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf |
||||||||||||||
|
t. 58-59
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Nie jest jasne, czy staccato ósemki po trioli szesnastkowej Chopin chciał oznaczyć kropką, jak jest w A, czy klinikiem, jak ma AI (tylko w t. 58) i Wf (→Wn,Wa; w Wa2 oba znaki pominięto, a w Wn3 w t. 58 występuje kropka). W tym przypadku uważamy A za źródło najbardziej wiarygodne. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wa |
||||||||||||||
|
t. 59
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W AI zapis partii pr.r. jest w tym takcie niejasny. Chopin z pewnością dokonywał w nim poprawek, ale nie jest pewne, która wersja jest ostatnia. Zdaniem redakcji, naturalniejsze jest przyjęcie, że Chopin zmierzał w kierunku wersji, którą potem uznał ostatecznie za najlepszą, a pozostałe – wypisane nutami – są wcześniejsze: kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Skrótowy zapis A |
i 
. Za najpóźniej napisany uważamy tym samym znak definiujący ten takt jako powtórzenie poprzedniego. Patrz też uwaga o - « Poprzednia
- 1
- …
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- …
- 45
- Następna »