mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 227-228

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: od 7. szesnastki 227 do 2. w t. 228, tylko dolna 5-linia, bez pedału.               Tu łuk do c3 (cały takt)

Łuki półtaktowe w Wn1 (→Wf→Wa)

4 łuki

Dwutaktowy łuk w Wn2

"dawne ESTU" (czyli to które jest, ale nowe TGTU będzie inne)

Interpretacja łuku A proponowana przez redakcję

do kwinty 229 = ciut dłuższy 227-228 i dokończenie 229 (jak pr.r.)
..

Łuk l.r. sięga w A tylko do końca t. 227 (lub do początku następnego), co można tłumaczyć niedokończeniem (Chopin zapomniał dokończyć łuk) lub zaniechaniem (Chopin zrezygnował z kończenia łuku wobec łuku w pr.r.). Za tą drugą możliwością przemawia to, że aż do t. 240 żaden następny pasaż l.r. nie ma już osobnego łuku. Czy można w tej sytuacji uznać łuki Wn1 (→Wf→Wa) za inspirowane przez Chopina? Być może kompozytor dopisał w korekcie jeden łuk, który sztycharz zrealizował – ułatwiając sobie pracę – jako cztery półtaktowe łuki. W tej sytuacji w tekście głównym proponujemy przedłużenie łuku A do początku t. 229, zgodnie z najbardziej prawdopodobną interpretacją łuku pr.r.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 227-228

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Notacja znaków chromatycznych w tym pasażu jest w A bardzo niedokładna, zwłaszcza w partii pr.r., w której jedynie 1. połowa t. 228 ma wszystkie potrzebne znaki. Nie utrudnia to na szczęście prawidłowego odczytania tekstu. W wydaniach znaki stopniowo uzupełniano, ale dopiero Wn2 i Wa3 mają w pełni poprawny tekst. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A

t. 227

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Chopin wpisał w A cztery bemole ostrzegawcze – trzy na początku taktu i czwarty przed des3. Znaki powtórzono w Wn, natomiast w Wf (→Wa1) pominięto bemole przed oktawą l.r. Te zaś przywrócono – zapewne na podstawie porównania z Wn1 – w Wa2 (→Wa3). W tekście głównym dodajemy jeszcze pięć znaków ostrzegawczych, przed b2, b1, c3, es3 i des2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf , Ostatni znak przykluczowy

t. 227

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Trzecią ósemką było w Wf początkowo fis. Był to najprawdopodobniej błąd tercjowy, poprawiony w druku.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf

t. 227

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

..

W Wf nie ma w tym takcie żadnych znaków chromatycznych. Jest to niewątpliwy błąd, popełniony być może przez Chopina w [A] – por. Etiudę f op. 25 nr 2, t. 56. Znaki dodano zarówno w Wn, jak i Wa:

  • adiustator Wa1 (→Wa2) uznał dosłowne odczytanie tekstu Wf za prawidłowe i dodał  ostrzegawczy przed dolną nutą tercji na 2. ósemce taktu, potwierdzając as1 w tym miejscu. To błędne uzupełnienie skorygowano w Wa3, wzorując się na analogicznym t. 59.
  • w Wn od razu wprowadzono prawidłowy tekst.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji