mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Ozdobniki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Ozdobniki

t. 29

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk nad przednutką w Wn, odczyt dosłowny

Wn pionowy łuk

Arpeggio w Wn, interpretacja kontekstowa

red TGTU

 

Łuk pod przednutką (przetrzymujący) w Wf, interpretacja

Bez znaku w Wa
..

Przyczyną rozbieżności w zapisie ozdobnika poprzedzającego oktawę des2-des3 jest zapewne Chopinowski sposób pisania arpeggiów, które w jego rękopisach często traciły swą falistość, upodabniając się do pionowych łuków. W Wn odtworzono ten zapis quasi-dosłownie, a w Wf potraktowano jako znak konwencjonalny, łączący przednutkę z nutą główną, w tym wypadku z le­żącą najbliżej przednutki, dolną nutą oktawy (brak znaku w Wa to zapewne przeoczenie). W rezultacie odczytany dosłownie zapis Wn ozna­cza przednutkę bez arpeggia, a Wf przed­nut­kę przyłączoną do dolnej nuty oktawy, co w pra­ktyce daje arpeggio bez przednutki. W tekście głównym podajemy najprawdopodobniejszą pisownię, pojawiającą się w źródłach jeszcze kilkakrotnie w analogicznych miejscach, czyli przednutkę i arpeggio. Za tym rozwiązaniem przemawia też 3. palec wskazany dla przednutki w Wn – aplikatura taka jest naturalna i wygodna tylko przy uwzględnieniu arpeggia.

Arpeggia zapisane przez Chopina w [A] często przyjmowały postać pionowego łuku (patrz uwaga w t. 27), co oddano w Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Adiustacje Wf , Arpeggio – pionowy łuk

t. 30

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez zakończenia trylu w Wn i Wf (→Wa1)

Wfn Wa1 puste

Zakończenie trylu w Wa2 (→Wa3)

Wa2,3 EZnieU

Wariantowa propozycja redakcji
..

Brak drobnych nutek zakończenia trylu to przypuszczalnie niedokładność notacji Chopinowskiej przy pierwszym wystąpieniu tego motywu, toteż uzupełniamy je w nawiasach na wzór analogicznych t. 56, 106 i 289, tak jak zrobiono to w Wa2 (→Wa3).

[Ale czy to nie jest podejrzane, że dokładnie to samo jest w t. 18? Że za pierwszym razem nie ma tych nutek, a we wszystkch kolejnych miejscach jest? Choć nie wiem, jakie miałoby być tego wyjaśnienie.]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 31

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk w Wn1, odczyt dosłowny

Wn1 pionowy łuk

Łuk od przetrzymanej przednutki w Wf, odczyt dosłowny

Bez znaków w Wa i Wn2

Wn2, Wa przednutka EZnieU1

Arpeggio w Wn1 i Wf, prawdopodobna interpretacja kontekstowa

red TGTU
..

Pisownia Wn, w której łuk biegnie od przednutki do dolnej nuty oktawy, jest formalnie poprawna i oznacza równoczesne uderzenie oktawy po przednutce. Takie samo jest znaczenie notacji Wa i Wn2, w których wszelkie łuki pominięto (zapewne przypadkiem). Za poprawny można uważać także zapis Wf, oznaczający arpeggio rozpoczęte od górnej nuty. Jednak porównanie z notacją Wf w analogicznych t. 57 i 290, w któ­rej pionowy łuk umieszczony bezpośrednio przed oktawą oznacza z pewnością arpeggio, skłania do uznania zbliżonego łuku w omawianym takcie za niedokładnie odtworzony i w zamyśle Chopina również oznaczający arpeggio oktawy. Wykona­nie wszystkich trzech analogicznych miejsc jest wówczas takie samo – przednutka i arpeggio­wana oktawa. Wersję tę, tworzącą analogię ryt­miczną z t. 27, proponujemy zatem w tekście głównym.
Trudno powiedzieć, dlaczego w Wa nie powtórzo­no łuków za Wf. Mogło to być przeoczenie lub celowe pominięcie znaków, których prawidło­wo­ści sztycharz nie był pewien – pionowe łuki Wf pominięto w Wa jeszcze kilkukrotnie w tej i w analogicznych frazach (t. 53-59, 103-109, 286-292).

Zgodnie z wyjaśnieniem w t. 27, proponujemy arpeggio, które w zapisie Chopina często przyjmowało postać pionowego łuku. Trudno powiedzieć, dlaczego w Wa nie umieszczono znaku za Wf. Być może było to przeoczenie sztycharza, choć w tym miejscu i w analogicznych (t. 53-59, 103-109, 286-292) Wa wielokrotnie pominęło pionowe łuki w Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Arpeggio – pionowy łuk

t. 33

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaku w Wn i Wa2 (→Wa3)

EZnieU

Arpeggio w Wf1, interpretacja kontekstowa

Wf, Wa1 arp. w l.r. na 1i, pionowy łuk w p.r. na 2

2 łuki w Wf2 i Wa1, możliwa interpretacja
..

W Wf1 znak arpeggia (pionowy łuk) umieszczo­no za oktawą (z jej prawej strony). Pomyłki tego typu nie są częste, ale zdarzają się w pierwszych wydaniach Chopina, por. np. Koncert f op. 21, cz. III, t. 172-173. W Wf2 i Wa1 dodano łuczek łączący przednutkę z dolną nutą następującej oktawy, co niemal na pewno jest dziełem adiustatora. Oba te tworzące niezrozumiałą kombinację łuki usunięto w Wa2. Brak arpeggia w Wn sugeruje, że Chopin dodał je w podkładzie do Wf lub dopiero korygując to wydanie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Arpeggio – pionowy łuk

t. 34

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W źródłach nie ma  nad znakiem , co jest oczywistą niedokładnością, powtórzoną z pewnością za [A]. Tak samo w analogicznych t. 60 i 293.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji