Ozdobniki
t. 10-12
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Obie pisownie trylu na początku t. 10 i 12 najprawdopodobniej znaczą to samo – tryl wypełniający pełną wartość rytmiczną. W tekście głównym podajemy sugestywniejszą pisownię naszego źródła podstawowego – Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
||||||||||
t. 10
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Umiejscowienie znaku w Wf to niemal na pewno rezultat rutynowego podejścia sztycharza Wf, który przeniósł znak znad wiązania na stronę główek nutowych – takie położenie znaków jest z reguły preferowane, gdy na pięciolinii zapisana jest tylko jedna linia melodyczna (tak samo umieszczony jest pierwszy tryl w tym takcie, co jednak nie wpływa na jego znaczenie). W omawianym miejscu zapis ten, sugerujący, że odnosi się do eis1, jest z pewnością sprzeczny z zamysłem Chopina, o czym świadczy sens muzyczny, poparty notacją bazującego na [A] Wn. W WfS znak został skreślony i wpisany nad gis1, prawidłowy tekst ma również Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Dopiski WfS |
||||||||||
t. 18
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Brak drobnych nutek zakończenia trylu to zapewne niedokładność zapisu, toteż w tekście głównym uzupełniamy je w nawiasach na wzór analogicznych t. 44, 70, 277 i 303. [Być może brak tych nutek miał być ułatwieniem wykonawczym ze względu na następującą po trylu oktawę CHYBA NIE. Najwyraźniej jednak zrezygnowano z niego we wszystkich analogicznych miejscach, co skłania ku uznaniu tego za przeoczenie.] kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||||
t. 18-30
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Wszystkie tryle w t. 18, 20 i 30 notowane są w Wn bez wężyków podkreślających wypełnienie trylem całej wartości rytmicznej trylowanej nuty. W tekście głównym opieramy się na sugestywniejszym zapisie Wf (→Wa), przy czym w Wa pominięto wężyk w t. 18. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wa |
||||||||||
t. 27
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
W Wf (→Wa) arpeggio zapisane jest jako pionowy łuk przed oktawą f-f1, co zastępujemy zwykłym znakiem wężyka – patrz Ogólne Zasady Redakcyjne, p. 5a. W tekście głównym przyjmujemy naturalniejszą w tym kontekście kolejność znaków w Wf. W t. 27, 29, 30, 31 i 33 (i analogicznych - t. 53-59, 103-109, 286-292) występują różnice w źródłach co do obecności arpeggiów. Ponieważ w pisowni Chopina arpeggio często wygląda jak pionowy łuk i w tej postaci notowano je w Wn (częściowo) oraz w Wf (stale), w późniejszych wydaniach zbiorowych spotykamy najróżniejsze, czasem niekonsekwentne i niejasne wersje tych ozdobników. W tekście głównym bierzemy to pod uwagę i podążamy za Wn porównanym z Wf. Więcej szczegółów ukazują uwagi w poszczególnych taktach. [dalej moja teoria] Brak arpeggiów w Wf (→Wa) w tym takcie oraz w analogicznych t. 55, 105 i 288 (we wszystkich powtórzeniach tego tematu) oraz ich obecność w Wn sugeruje, że Chopin dopisał je w [A] już po skopiowaniu go przez Fontanę, a nie zdążył dopisać ich później w Wf. Istnieje również możliwość, że była to dowolna adiustacja Wn, jednak wtedy we wszystkich czterech miejscach umieszczono by znak . Pionowy łuk w t. 29 nasuwa przypuszczenie, że było to ścisłe odwzorowanie niedokładnego zapisu Chopina. [no bo inaczej...] Trudno powiedzieć, dlaczego w Wf (→Wa) nie odzworowano. Mogło być to przeoczenie sztycharza lub wcześniejsze – kopisty. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Arpeggio – pionowy łuk |