mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 9

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

gis powtórzone w Wf (→Wn)

!!!   miniat: nic.                 TGTU

gis przetrzymane w Wa

łuk przetrzymujący gis
..

Nic nie wskazuje na ewentualną autentyczność łuku Wa. Trudno też powiedzieć, czym się kierowano, dodając ten łuk – w analogicznym t. 4 h nie jest przetrzymane.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 12

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

Oba współbrzmienia na 4. mierze taktu mają w partii rogów wartości ósemek.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Rytm punktowany lub równy

t. 13

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

e1 w partii solowej w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.               EZnieU (duża główka e1 na dolnej)

e1 w partii orkiestry proponowane przez redakcję

na miniaturze ESTU + EZnieU1 (mała główka e1 na dolnej pięciolinii)                           klisza EZTU (drobna ósemka na górnej)
..
Zdaniem redakcji, nuta e1 w 1. ósemce górnego głosu miała być w intencji Chopina wydrukowana drobniejszą czcionką jako należąca tylko do partii orkiestry (dla uniknięcia niejasności w tekście głównym przenosimy ją na górną pięciolinię). Przemawiają za tym następujące argumenty:
  • jest rzeczą naturalną, że rysunek akompaniamentu zostaje wyraźnie nakreślony od 1. figury; rozpoczęcie linii górnego głosu od e1 opóźnia i utrudnia ukształtowanie się charakterystycznego, falującego motywu;
  • przyjęta przez nas do tekstu głównego wersja bez e1 występuje w analogicznym t. 54;
  • tam, gdzie partia solowa rozpoczyna się lub kończy, nadanie pewnym nutom niewłaściwej wielkości zdarzyło się sztycharzom kilkakrotnie, np. w cz. I, t. 486 i 671. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf

t. 14

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Przednutka h1 w Wf (→Wa)

!!!   miniat: nic.                    TGTU

Przednutka dis2 w Wn 
..

Wersja Wn to najprawdopodobniej efekt błędu tercjowego, być może powtórzonego za Wf, w którym go następnie poprawiono – mogłyby o tym świadczyć różne usterki druku Wf w okolicy tego miejsca. Chopin niejednokrotnie używał tego typu przednutek w oktawowej fakturze – por. np. Koncert f op. 21, cz. I, t. 149-150, Etiudę h op. 25 nr 11, t. 47 lub Allegro de Concert op. 46, t. 103 i 146.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy

t. 16

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Bez znaku w Wf (→Wn)

!!!   miniat: nic.         Tu pusta klisza 

Arpeggio w Wa

Na lewo od palcowania = EZnieU1
..

Arpeggio dodane w Wa jest zapewne dowolnym dodatkiem, o czym świadczą Chopinowskie korekty Wf:

  • usunięcie znaku arpeggia, wydrukowanego początkowo – być może omyłkowo – przed tym akordem; ślady tego zabiegu są w Wf wyraźnie widoczne;
  • cyfra 1 dodana przed tercją dis1-fis1 w ostatniej fazie korekt (nie ma jej w Wn); w tym kontekście może ona oznaczać tylko równoczesne uderzenie tej tercji 1. palcem.

Decymowy akord, również bez arpeggia i z oznaczonym przez Chopina klamerką równoczesnym uderzeniem 1. palcem małej tercji na czarnych klawiszach, występuje w Preludium A op. 28 nr 7.
Podobnie w analogicznym t. 57, patrz też uwaga poniżej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf