mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 3

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

fis1 przetrzymane w Wf (→Wa)

3 miary, tylko górna 5-linia.                 EZTU

fis1 powtórzone w Wn

 EZnieU
..

W Wf łuk przetrzymujący fis1 wydrukowany jest nieco niedokładnie, tak iż w Wn1 (→Wn2) odtworzono go błędnie jako łuk motywiczny dla dolnego głosu pr.r. (w Wn3 znak pominięto).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn

t. 13

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

e1 w partii solowej w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.               EZnieU (duża główka e1 na dolnej)

e1 w partii orkiestry proponowane przez redakcję

na miniaturze ESTU + EZnieU1 (mała główka e1 na dolnej pięciolinii)                           klisza EZTU (drobna ósemka na górnej)
..
Zdaniem redakcji, nuta e1 w 1. ósemce górnego głosu miała być w intencji Chopina wydrukowana drobniejszą czcionką jako należąca tylko do partii orkiestry (dla uniknięcia niejasności w tekście głównym przenosimy ją na górną pięciolinię). Przemawiają za tym następujące argumenty:
  • jest rzeczą naturalną, że rysunek akompaniamentu zostaje wyraźnie nakreślony od 1. figury; rozpoczęcie linii górnego głosu od e1 opóźnia i utrudnia ukształtowanie się charakterystycznego, falującego motywu;
  • przyjęta przez nas do tekstu głównego wersja bez e1 występuje w analogicznym t. 54;
  • tam, gdzie partia solowa rozpoczyna się lub kończy, nadanie pewnym nutom niewłaściwej wielkości zdarzyło się sztycharzom kilkakrotnie, np. w cz. I, t. 486 i 671. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf

t. 53

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Rytm Wf, odczyt dosłowny

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu.              tu EZnieU (ósemka i łuczek górnego głosu + 2 nuty, 4 beleczki i 2 kropki na 4. mierze + łuk l.r.)

Wf (prawdopodobna interpretacja→Wn,Wa)

 EZTU

Możliwa interpretacja Wf

EZnieU2 = dodatkowe kropki, szesnastka i łuk w górnym głosie + to, co przedtem w dolnych

Zestawienie Wffort i Wfork

EZnieU3
..

Odtworzona dosłownie notacja Wf musi być uznana za niedokładną, jeśli wartości rytmiczne w 2. połowie taktu są prawidłowe (pomijamy nieistotną w tym miej­scu kwestię ćwierćnuty fis1 na 3. mierze taktu, która omówiona jest osobno). Z tego względu w tek­ś­cie głównym przesuwamy ósemkę h1 przed końcową szesnastkę wyciągu fortepianowego; w ten sam spo­sób pisownię tę zmieniono zarówno w Wn, jak i Wa. Z drugiej strony, można sobie wyobrazić sytuację, w której właśnie rozplanowanie tekstu odzwierciedla zamierzoną relację partii solowej i akompaniamentu – równoczesne wykonanie ostatniej nuty taktu we wszy­stkich partiach – a błędny jest rytm górnego głosu. Prowadzi to do wersji podanej jako alterna­tywna interpretacja pisowni Wf.
W zestawieniu partii solowej z partią orkiestry Wfork, a więc przy wykonywaniu Koncertu z orkiestrą, wspomniana relacja równoczesności również zachodzi, gdyż w głosach instrumentów smyczkowych – skrzypiec i wiolonczel – kończąca takt nuta jest ósemką: . Prowadzi to do ostatniej z podanych wersji, w której prawidłowe elementy notacji Wf to wartość ósemki w partii solowej i podpisanie nut, a błędny jest rytm punktowany dwóch dolnych głosów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 72

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Bez  w źródłach

!!!   miniat: nic.                      Tu pusta klisza 

 proponowany przez redakcję
..

Brak w źródłach  podwyższającego górną nutę mordentu z a2 na ais2 jest w tym kontekście niemal na pewno niedokładnością. Tego typu nieprecyzyjny zapis ornamentów – przednutek, mordentów, tryli lub obiegników – jest w utworach Chopina zjawiskiem dość częstym, por. np. Nokturn cis op. 27 nr 1, t. 75 lub Sonata b op. 35, cz. II, t. 54.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 72-73

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Półnuty w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.                       Tu pusta klisza 

Punktowane półnuty proponowane przez redakcję
..

Brak kropek przedłużających basowe półnuty jest najprawdopodobniej skutkiem niedokładnie przeprowadzonej korekty Wf. W wydaniu tym widać bowiem ślady korygowania w druku pierwszych nut taktu z następującej pisowni:  (z kropkami przedłużającymi). O tym, że pominięcie kropek nie było tu zamierzone, świadczy t. 75, w którym ściśle analogiczną, akompaniującą figurę wydrukowano od razu w ostatecznym układzie graficznym i z punktowaną półnutą.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf