mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 65

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

!!!   miniat: obie triole, tylko górna 5-linia, bez palcowania i łuku.                    TGTU

 w Wn1

EZnieU

 w Wf

EZnieU1

 w Wa i Wn2

EZnieU2
..

Znak w A jest typowym akcentem długim. W Wn1 przesunięto go na koniec trioli, tak iż nie wiadomo, której nuty ma dotyczyć (sztycharz uważał go zapewne za widełki ). W pozostałych wydaniach położenie i rozmiar znaku podlegały dalszym dowolnym zmianom, choć zapisy Wa i Wn2 niewiele w zasadzie odbiegają od notacji A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 70

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

!!!   miniat: 2 ćwierćnuty, tylko górna 5-linia. Na miniaturze znaki wyżej niż na kliszy                   TGTU

 w Wn (→Wf)

EZnieU

 w Wa

EZnieU1
..

Znak zapisany w A uważamy za akcent długi, mimo że poprzedzenie go krótkim  w t. 69 może sugerować widełki  (różnica wykonania byłaby zresztą w tym kontekście minimalna). Jako diminuendo odtworzono znak we wszystkich wydaniach, a w Wa jeszcze poprzedzono wskazówką , powtórzoną najprawdopodobniej za analogicznym t. 78.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn

t. 70

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Przekreślona przednutka w A

!!!   miniat: jw.                           EZTU (nutka + pauzy w obu rękach)

Nieprzekreślona przednutka w Wn1

EZnieU

Pośrednia ćwierćnuta w Wf

EZnieU1

Normalna ćwierćnuta w Wa

EZnieU2

Nieprzekreślona przednutka w Wn2

EZTU bez przekreślenia przednutki
..

Jest to pouczający przykład, jak skumulowanie się drobnych niedokładności kolejnych wydań przeobraziło acciaccaturę w A w regularną ćwierćnutę w Wa (ćwierćnuta w Wf jest wydrukowana czcionką pośredniej wielkości, używaną w partii orkiestry). Wszystkie zmiany dotyczące nuty as1 są najprawdopodobniej pomyłkowe, natomiast umieszczenie jej w Wn1 nad pauzą było jak się wydaje wymuszone brakiem miejsca.
Palcowanie wpisane w WfD w następnych dwóch taktach sugeruje dokładniejsze opracowanie tego fragmentu na lekcjach z Chopinem. Można się więc zastanawiać, dlaczego kompozytor nie zareagował na błędną notację WfD. Zdaniem redakcji, wykonanie tego as1 jako ćwierćnuty mogło przy odpowiednim frazowaniu być zaakceptowane przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 80-82

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk w t. 81-82 w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.            TGTU

Łuk od 3. miary t. 80 w Wf (→Wa)

!!!   miniat: nic.             EZnieU (w dwóch linijkach)
..

Wcześniejsze rozpoczęcie łuku w Wf (→Wa) to niefortunna interpretacja niedbale narysowanego łuku Wn1. Ponadto, w Wn1 i Wf występuje niezgodność zakończeń łuków na przejściu linii pomiędzy t. 81 i 82. Niedokładności te interpretujemy na korzyść ciągłego łuku ze względu na sąsiedztwo prawidłowego łuku w t. 83-84.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 82

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi l.r. w A

!!!   miniat: nic.                    TGTU

Krótki akcent pr.r. w Wn (→Wf→Wa)

pod des2
..

Akcent w A nie jest sam w sobie jednoznaczny, toteż odczytanie go w Wn (→Wf→Wa) jako krótkiego akcentu dla pr.r. nie jest rażące. Porównanie z notacją analogicznych taktów rozstrzyga jednak wątpliwości na korzyść akcentu długiego nad l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn