Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 156-157

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk od b1 do as1 w A i Wn2

!!!   miniat: t. 156 + 1. ćwierćnuta 157, tylko górna 5-linia.                  EZTU

Łuk od es1 do es2 w Wn1 (→Wf)

EZnieU1

Łuk od b1 do es2 w Wa

EZnieU

..

Z trzech postaci, w których występuje w źródłach łuk rozpoczynający się w t. 156, autentyczna jest tylko wersja A i Wn2. Całotaktowy łuk Wn1 (→Wf) to skutek maniery dopasowywania łuków do struktur rytmicznych, w tym przypadku taktów (podobnie zniekształcono łuki w sąsiednich taktach). W Wa moment rozpoczęcia łuku przesunięto zapewne na podstawie porównania z analogicznymi taktami.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 157-158

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk od 2. miary w A i Wn2

!!!   miniat: t. 157 i początek 158, tylko górna 5-linia, bez wideł i rubato.                       TGTU (157 i 158-160)

2 łuki od 1. miary w Wn1 (→WfWa)

EZnieU 157 i nowy łuk od 1 w t. 158

..

T. 157 jest trzecim z kolei, w którym Wn1 (→WfWa) ma całotaktowy łuk sprzeczny z A, choć w tym przypadku niedokładność jest usprawiedliwiona niestarannym zapisem. Podział łuku A na przejściu t. 157-158 ma w tym wypadku minimalny wpływ na obraz frazowania. Obie niedokładności poprawiono w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 167-168

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk od b w A

!!!   miniat: nic.               EZTU (z Fag.)

Łuk od a w Wn (→WfWa)

EZnieU (z Fag.)

..

Rozpoczęcie łuku od drugiej nuty motywu fagotu to z pewnością niedokładność Wn1, powtórzona we wszystkich późniejszych wydaniach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 169-170

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

2 łuki w A

!!!   miniat: szesnastka 169 + triola 170, tylko górna 5-linia.                TGTU

1 łuk w Wn (→Wf)

nad 4 nutami = połączenie tych z TGTU w jeden

Łuk nad triolą w Wa

..

W tekście głównym odtwarzamy dokładnie pisownię A, gdyż nie wydaje się, by Chopin chciał połączyć te łuki w jeden – patrz t. 171-172. Wersję Wn (→Wf) można wszakże uznać za dopuszczalną interpretację zapisu A. Wersja Wa, ujednolicona z przejętą z Wf notacją analogicznych t. 172 i 174, musi być – w świetle notacji A – uznana za błędną.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn

t. 169-170

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk w A

!!!   miniat: szesnastka 169 + 2 miary 170, tylko dolna 5-linia.                                   Tu TGTU, ale tylko pierwszy łuk (bez drugiego i 3)

Łuk w Wn1 (→Wf)

od d1 do es1 (5 nut) + 3

Łuk w Wa

cyfra i łuk pod triolą

Łuk w Wn2

jak war. 22, ale o jedną nutę krótszy (do f1)

2 łuki proponowane przez redakcję

TGTU

..

Brak łuku nad (pod) triolą w t. 170 to z pewnością przeoczenie Chopina, który pominął całe oznaczenie trioli – cyfrę i łuk. W tekście głównym dodajemy oba te elementy. W Wn1 (→Wf) zastąpiono dwunutowy łuk A przez dłuższy, obejmujący cały motyw. Wydaje się prawdopodobne, że jest to korekta Chopina, choć można mieć wątpliwości, czy ewentualny wpis kompozytora w egzemplarzu korektowym został dokładnie odtworzony – być może Chopin miał na myśli krótszy łuk, jak w Wn2. Wersja Wa jest z pewnością dowolna. Dokładniejszą analizę łuków obu rąk w tych i analogicznych taktach podajemy w t. 171-172.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn