mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 456

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Krótki akcent w A i Wn2

!!!   miniat: nic.                       TGTU

Akcent długi w Wn1

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Krótki akcent w A odtworzono w Wn1 jako długi, przypuszczalnie w przekonaniu, że są to widełki diminuendo. Tak też to odczytano następnie w Wf (→Wa), "dla jasności" przedłużając znak do końca trioli. Zgodną z A postać znaku przywrócono w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 458-459

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Kliniki w A

!!!   miniat: nic.                 EZTU (oba takty)

Kropka w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU (tylko 458)
..

W A obie kwarty c3-f3 zostały opatrzone klinikami, które mogą jednak sprawić kłopot przy odczytaniu. Znak w t. 458 wygląda jak kropka, a ten w t. 459 jak skierowana do góry laseczka ćwierćnutowa górnej nuty. W taki też sposób odtworzono je w Wn1 (→Wf→Wa), przez co w t. 459 nie ma znaku staccato. W Wn2 zachowano kropkę w t. 458, nie dodano jednak znaku staccato w t. 459 mimo usunięcia niepotrzebnego podziału kwarty na głosy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Kliniki

t. 478

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Krótsze  w A

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia, bez kreseczek.                  EZTU

Dłuższe  w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU
..

Przedłużenie widełek  do końca taktu, jak to zrobiono w wydaniach, wydaje się uzasadnione ogólnym kierunkiem pasaży i analogią z tak właśnie poprowadzonym w A znakiem w t. 476. W tekście głównym odtwarzamy jednak notację A, która nie wykluczając kulminacji pasażu na początku następnego taktu, może również sugerować mocniejsze zaakcentowanie 3. miary taktu jako zawierającej najwyższą lokalnie nutę (w t. 478-479). Patrz też t. 480.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 480

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Krótsze  w A

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia, bez kreseczek.                  EZTU

Dłuższe  w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU
..

W tekście głównym zachowujemy notację A, która może sugerować mocniejsze zaakcentowanie 3. miary taktu jako najwyższego punktu pasażu. Por. t. 478.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 485-486

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 i  w A, odczyt dosłowny

EZnieU

 i > w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

 i > w Wn1

EZnieU1 (3 znaki) + EZnieU2 (1 akcent)

 i > w Wf

EZnieU1 + EZnieU3

 i  w Wa

EZnieU1 + akcent długi 485 EZnieU

 w Wn2

EZnieU1
..

Zdaniem redakcji, wirtuozowski rozmach i blask wymagają tu raczej akcentów niż diminuend, toteż w tekście głównym interpretujemy wszystkie znaki A jako akcenty (długie i krótkie). Wydrukowane w Wn (→Wf→Wa) znaki , jeszcze wydłużone w stosunku do notacji A, tym bardziej utrudniają odczytanie prawdopodobnego zamysłu kompozytora. Przesunięcia akcentu pod koniec t. 485 są z pewnością wynikiem niedokładności sztycharzy Wn1 i Wf1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności Wa