Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Artykulacja, akcenty, widełki

t. 18-24

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez znaków w źródłach

!!!   miniat: nic.                  Tu pusta klisza 

Kropki staccato proponowane przez redakcję

TGTU (kropki w nawiasach 342 i 344)

..

Znaki staccato wpisane nad pr.r. w t. 18 i 20 obowiązują także w l.r. Wpisane pomiędzy pięcioliniami kropki w t. 24 można uważać za odnoszące się do partii obu rąk – w analogicznym t. 348 kropki są w A wpisane oddzielnie dla każdej z rąk. Dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaków w l.r.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 29-32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

8 kliników w A

!!!   miniat: nic.              EZTU

7 kropek w Wn1 (→WfWa)

8 kropek w Wn2

..

Osiem znaków staccato na pierwszych ćwierćnutach tych taktów (w obu rękach) ma w A postać wyraźnych kliników (tylko znak w l.r. w t. 30 można by w innym kontekście uznać za kropkę). Mimo to w wydaniach odtworzono je jako kropki, co jest uproszczeniem charakterystycznym dla sztycharza Wn1, niepoprawionym w żadnym z pozostałych wydań. Brak znaku pr.r. w t. 31 to oczywiste przeoczenie Wn1 (→WfWa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Kliniki

t. 29-32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

4 akcenty długie w A

 i różne akcenty w Wn1

 i akcenty długie w Wf

 i akcenty na 2. miarę w Wa

4 krótkie akcenty w Wn2

..

Notacja akcentów w A jest wyraźna i jednoznaczna – cztery akcenty długie na 3. miarę każdego taktu. Mimo to w wydaniach nie odtworzono wiernie ani umiejscowienia, ani długości znaków. Wszystkie zmiany w Wn1 i Wf mają niewątpliwie przypadkowy charakter, co przy ciasno upakowanym tekście prowadzi do niejasności i utrudnia interpretację i odtworzenie ich pisowni. Akcenty rozpoczynają się niekiedy tak blisko , że wydaje się, iż oba znaki tworzą parę wspólnie akcentującą jedno uderzenie (Chopin dość często używał takich połączeń, ale tutaj A wyklucza takie rozumienie tych znaków). W Wf takie pary umieszczono na tyle niedokładnie, że w t. 30 i 32 znaki  zdają się przypadać dopiero na 3. miarę taktu. W Wa ujednolicono notację t. 30-32, uznając że całe pary  mają dotyczyć 2. miary; rodzaj użytych akcentów nie jest przy tym oczywisty, ale są one dłuższe niż np. znaki w t. 24-26 i 28. Wn2 odtwarza pisownię A, zastępując jedynie akcenty długie krótkimi.
Podobne niejasności i zniekształcenia pisowni występują także w t. 369-375.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 41-43

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Kliniki pr.r. w A

!!!   miniat: jw.            TGTU, tylko pr.r. (2 kliniki)

Bez znaków w Wn1 (→WfWa)

Kropki obu rąk w t. 43 w Wn2

w pr.r. nad łukiem, w lewej nad nutą

Kliniki obu rąk proponowane przez redakcję

..

Brak kliników na początku t. 41 i 43 to z pewnością wynik niestaranności (pośpiechu) sztycharza Wn1 – oba znaki są w A zupełnie wyraźne (znak w t. 41 powstał przypuszczalnie przez dopisanie właściwego klinika do zaczątku łuku, który Chopin rozpoczął następnie od szesnastki). W Wn2 uwzględniono jedynie znak w t. 43, interpretując go jako kropkę. W tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaków w l.r., gdyż jednolitość artykulacji obu rąk nie ulega tu wątpliwości.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 49-59

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez oznaczeń w źródłach

!!!   miniat: nic.                   Tu pusta klisza 

Kropki i łuki proponowane przez redakcję

wszystko co pod l.r. w tych taktach

..

W tekście głównym proponujemy uzupełnienia oznaczeń artykulacji – kropek i łuków – tam, gdzie jednolity rytm i charakter partii obu rąk nie ulega wątpliwości.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne