Wf
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 456

Krótki akcent w A i Wn2

!!!   miniat: nic.                       TGTU

Akcent długi w Wn1

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1

Krótki akcent w A odtworzono w Wn1 jako długi, przypuszczalnie w przekonaniu, że są to widełki diminuendo. Tak też to odczytano następnie w Wf (→Wa), "dla jasności" przedłużając znak do końca trioli. Zgodną z A postać znaku przywrócono w Wn2.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.