mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 40

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W źródłach nie ma  przywracającego des2 ani przed ostatnią trzydziestodwójką, ani przed żadną z dwóch następnych nut na tej wysokości. Przeoczenie Chopina nie ulega wątpliwości, jeśli jednak oceniać jedynie brzmienie, to można się zastanawiać, czy  miał znajdować się już przed ostatnią trzydziestodwójką, czy dopiero przed punktowaną ósemką w połowie taktu. Z psychologicznego punktu widzenia ta druga możliwość jest wszakże znacznie mniej prawdopodobna – trudno przypuszczać, by Chopin zapomniał znaku chromatycznego odróżniającego dwie sąsiednie nuty w pochodzie chromatycznym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Błędy A

t. 40

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

Na 3. mierze taktu w A nie ma bemoli obniżających c1(2) na ces1(2), co jest oczywistym przeoczeniem Chopina – tonacja as-moll panuje już od t. 37 i w omawianym takcie została potwierdzona  przed najwyższą nutą biegnika w 1. połowie taktu. Znak w pr.r. został dodany już w Wn (→Wf→Wa), natomiast  w l.r. dodano tylko w Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 40

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Krótki akcent w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.                EZnieU

Akcent długi w Wf

TGTU
..

Akcent długi, pojawiający się w Wf, może być skut­kiem niestaranności sztycharza Wf, ale korekty Cho­pina nie można wykluczyć, zwłaszcza że identycz­na sytuacja ma miejsce pół taktu dalej. W tekście głównym przyjmujemy akcent długi tu i w t. 41.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 41

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

b1 w A, Wf (→Wa) i Wn2

TGTU

heses1 w Wn1 i WfD

!!!   miniat: 3 pierwsze nuty, tylko górna 5-linia.     Tu szesnastka heses1. tr
..

Zmiany wysokości 2. nuty w poszczególnych źródłach zdają się świadczyć o wahaniu Chopina – kolejność wersji jest bowiem następująca: b1 w A, heses1 w Wn1, b1 przywrócone w korekcie Wf (→Wa), zapewne przez Chopina, i heses1 wpisane w WfD (wersja Wn2 jest z pewnością następstwem adiustacji na podstawie A). Wahanie Chopina wydaje się tu dotykać podstawowej struktury frazy: początek taktu melodycznie wiąże się z poprzednią figurą, zawierającą heses1, harmonicznie zaś ciąży ku następnemu akordowi (na 4. ćwierćnucie t. 41), zawierającemu b. Zwrotu melodycznego równoważnego wersji z heses1 użył Chopin na tle podobnego akordu w Mazurku a Dbop. 42B, t. 52. Trzeba jednak zaznaczyć, że o ile autentyczność wersji z b1 jest niepodważalna (A i korekta Wf), o tyle pierwsze pojawienie się wersji z heses1 można by przypisać pomyłce (adiustacji?) Wn, a interpretacja wpisu w WfD jako dopisanego  nie jest stuprocentowo pewna. Z tego względu w tekście głównym podajemy b1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD , Wahania Chopina , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn

t. 41

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W żadnym ze źródeł, mających heses1 na 1. mierze taktu, nie ma  przywracającego b1 na przedostatniej nucie, co jest oczywistym niedopatrzeniem.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji