mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wa

t. 7-8

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuki od 2. ósemki w A i Wn2

!!!   miniat: nic.             TGTU (2 łuki)

Łuki od 1. ósemki w Wn1 (→Wf)

2 x całotaktowe

Różne łuki w Wa

t. 7 całotaktowy, t. 8 TGTU
..

W A początki łuków l.r., zarówno w figurach obejmujących cały takt, jak i półtaktowych, w zdecydowanej większości nie obejmują podstawy basowej, opatrzonej zazwyczaj kropką staccato. Mimo że Chopin nie zawsze stawiał je precyzyjne (np. łuk w t. 8), systematyczne odtwarzanie ich w Wn1 (→Wf→Wa) jako cało- lub półtaktowych raczej nie odpowiada jego intencji (por. charakterystykę Wn1), co zauważono w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wa

t. 33

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk w A

!!!   miniat: 1. połowa taktu + ósemka b2, tylko górna 5-linia.                         TGTU

Łuk w Wn1 (→Wf)

dołem od półnuty do ostatniej drobnej nuty (c3)

Łuk w Wa

jak war. 22, ale dłużej, aż do ósemki b2

Łuk w Wn2

górą jak TGTU. Zasięg = war. 33
..

Obie wersje łuku, pojawiające się w wydaniach są niemal na pewno nieautentyczne. Wersja Wn1 (→Wf) jest zapewne po prostu niedokładna, podobnie wersja Wa. Natomiast w Wn2 jest prawdopodobnie próbą reinterpretacji zapisu A przy uwzględnieniu Chopinowskiej notacji analogicznych t. 14 i 82.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 40

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Krótki akcent w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.                EZnieU

Akcent długi w Wf

TGTU
..

Akcent długi, pojawiający się w Wf, może być skut­kiem niestaranności sztycharza Wf, ale korekty Cho­pina nie można wykluczyć, zwłaszcza że identycz­na sytuacja ma miejsce pół taktu dalej. W tekście głównym przyjmujemy akcent długi tu i w t. 41.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 41

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Krótki akcent w A (→Wn) i Wa

!!!   miniat: nic.           krótki 

Akcent długi w Wf
..

Akcent długi mógł być wprowadzony w Wf przez Chopina (por. t. 39-40), toteż przyjmujemy go do tekstu głównego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 52

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

14 znaków w pr.r. w A

Znaki w obu rękach proponowane przez redakcję

15 znaków w pr.r. w Wn

13 znaków w pr.r. w Wf

13 znaków w pr.r. w Wa1 (→Wa2)

Znaki w obu rękach w Wa3
..

W tekście głównym podajemy znaki artykulacyjne wpisane przez Chopina w partii pr.r. w A. Biorąc pod uwagę notację całości pierwszego odcinka recytatywu (t. 45-57), proponujemy uzupełnienie tych oznaczeń także w partii l.r. (podobnej adiustacji dokonano w Wa3). W Wn ujednolicono znaki staccato, zastępując kliniki kropkami, oraz dodano zbędny akcent na ostatniej nucie. W Wf (→Wa) niedokładności się pogłębiły – pominięto znaki staccato dla es2 i des2, a w Wa zastąpiono zwykłe akcenty pionowymi (częsta dowolność w wydaniach Wessla). Żadnej z tych zmian nie można w uzasadniony sposób przypisać Chopinowi.

Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji ze znakami w pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa