Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 127

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, bez łuku i napisu.                      TGTU

 w Wn

od h1, prawy koniec TGTU

 w Wf (→Wa)

od h1 do g2 (4. od końca)

..

Zmiany zakresu znaku  mają najprawdopodobniej przypadkowy charakter. W tekście głównym odtwarzamy notację A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 132

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Podział łuku po es1 w A i Wn2

!!!   miniat: ten takt, tylko dolna 5-linia, bez pedału.        TGTU (2 łuki)

Podział łuku przed es1 w Wn1

do d1 (górą) i od es1 (dołem)

Zbiegnięcie łuków na es1 w Wf (→Wa)

Pierwszy TGTU, drugi war. 22

..

Nawet w tak zdawałoby sie oczywistej sytuacji sztycharz Wn1 podzielił łuki w połowie taktu, wbrew A i sensowi muzycznemu. Przedłużenie pierwszego łuku w Wf (→Wa), mimo że przywraca zakres łuku wpisany w A, jest prawdopodobnie kolejną niedokładnością.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 133

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi na des2 w A

!!!   miniat: 1. ćwierćnuta taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu i łuku.                tr = akcent długi ale rozciągnięty w prawo, żeby wyraźnie objął półnutę na 2. ósemce (z sąsiedniej adnotacji; na miniaturze półnuta właśnie tam);             red = TGTU (na miniaturze też TGTU).   

Wszędzie pauza ósemkowa na normalnej wysokości (bo będzie obniżana w dalszych wariantach)

Krótki akcent na des2 w Wn

tr: akcent nad 2. ósemką taktu (nad półnutą, która tam w transkrypcji wystąpi, tak też dać na miniaturze );                  red = krótki na początku taktu (jak TGTU, ale z krótkim akcentem).                             Pauza jak war. 11

Krótki akcent na as1 w Wf

krótki pod as1 na początku taktu (obniżyć pauzę)

Pionowy akcent na as1 w Wa

jak war. 33, tylko akcent pionowy pod (dziobkiem w dół)

..

Różnice w umiejscowieniu akcentów wynikają być może z niejednoznacznego zapisu rytmicznego, przejętego z A – sztycharz Wf, widząc akcent nad półnutą des2, która choć umieszczona nad ćwierćnutą des1, ma być wykonana razem z as1, umieścił akcent w miejscu jego obowiązywania (na początku taktu). Nie wziął przy tym pod uwagę, że przeniesienie znaku nad inną nutę zmieniło de facto jego znaczenie, gdyż w polifonizującej fakturze znak dotyczy najczęściej tylko jednego z głosów. W tekście głównym podajemy wersję A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 136-137

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk do f2 w A, interpretacja kontekstowa

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki 136 + 1. akord 137, tylko górna 5-linia.          TGTU

Łuk do e2 w A (możliwa interpretacja→WnWfWa)

(krótszy łuk, do e2)

..

Zdaniem redakcji, łuk A, przedłużony przez Chopina aż do kreski taktowej, miał w jego intencji prowadzić do f2 na początku t. 137. Jego zasięg nie jest jednak całkiem jasny, co odtworzono w Wn – łuk w t. 136, na końcu linijki, sugeruje kontynuację, której jednak w t. 137 nie ma. Przyjmujemy – tak jak Wf (→Wa) – że oznacza to rozdzielone łuki, stanowiące zarazem alternatywną możliwość odczytania A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A

t. 138

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A

jak TGTU, ale pierwszy pod akordem (jak drugi)

Krótkie akcenty w Wn

Krótkie akcenty w Wf (→Wa)

Akcenty długie proponowane przez redakcję

TGTU

..

Oba akcenty w A są typowymi akcentami długimi, czego nie odtworzono w wydaniach. Przesunięcie pierwszego z nich pod 3. ósemkę to niemal na pewno pomyłka sztycharza Wf (→Wa), który upodobnił tę połówkę taktu do sąsiednich. W tekście głównym pierwszy akcent przenosimy nad fes2, zgodnie z pisownią użytą przez Chopina w repryzie (t. 285), naszym zdaniem trafniejszą.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf