- « Poprzednia
- 1
- …
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- …
- 45
- Następna »
t. 27
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W Wn5 ostatnia nuta ma błędnie wartość ósemki. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błędy rytmiczne |
||||||||||
t. 27
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Akcent długi w A (→Wf→Wa2→Wa3) odtworzono w Wn1 (→Wn1a) jako widełki na wzór t. 25. Jednolitość utrzymano w następnych Wn, wydłużając znak jeszcze bardziej, na cztery szesnastki. Tę dowolną wersję powtórzono też w Wa4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
||||||||||
t. 27
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Patrząc na t. 29, można się zastanawiać, czy dodane w korekcie Wf (→Wn,Wa) widełki nie zostały omyłkowo odwrócone, co niejednokrotnie się zdarzało w utworach Chopina (por. np. Etiudę c nr 12, t. 53). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Odwrócenie znaku |
||||||||||
t. 28
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Nad 4. szesnastką w A nie ma kropki staccato. Jest to tak oczywiste przeoczenie, że jej obecność w Wf (→Wn,Wa) może być nawet efektem nieuwagi sztycharza. Świadomego działania sztycharza lub korekty Chopina też jednak nie można wykluczyć. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A |
||||||||||
t. 29
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W tekście głównym podajemy najprawdopodobniej jedyną (nie licząc pozbawionego oznaczeń AI) autentyczną wersję znaków artykulacyjnych – wpisane w A cztery kropki staccato, mające w tym przypadku tradycyjne znaczenie niewielkich akcentów. Pozostałe wersje to przypuszczalnie wynik nałożenia błędów i adiustacji wydawców. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- …
- 45
- Następna »