mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 2-5

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Dwa akcenty długie w AI

!!!   miniat: pół t.10 i pół t. 11 (będą udawać t. 2 i 3), tylko górna 5-linia, z numerem t. 3, bez wideł pod pięciolinią.      Tu akcent długi nad 3. szesnastką w t. 2 i 5

Trzy różne akcenty w A

!!!    długie w t. 2 i 5, krótki w t. 3

  w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU
..

Nad motywami szesnastkowymi w t. 2, 3 i 5 podajemy w tekście głównym konsekwentne pary widełek  , wprowadzone przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa). W obu autografach zapisana jest – mniej lub bardziej dokładnie – wcześniejsza koncepcja, w której tylko 3. szesnastka taktu opatrzona jest akcentem (na ogół długim). Por. sąsiednią uwagę o łukach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf

t. 2-10

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez znaku w AI i A

!!!   miniat: ta ćwierćnuta, tylko górna 5-linia.    Tu pusta klisza 

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)

!!!     akcent krótki w t. 2 i 10

Akcent długi proponowany przez redakcję
..

Akcent nad ćwierćnutą w t. 2 został dodany zapewne przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa). Biorąc pod uwagę, że sztycharze często nie rozumieli znaku akcentu długiego i odtwarzali go jako zwykły akcent lub – często dłuższe – widełki , w tekście głównym proponujemy akcent długi, który wydaje się w tym kontekście bardziej odpowiedni. To samo dotyczy t. 10.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf

t. 4-12

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Krótkie akcenty w A (→Wf→Wn,Wa)

Propozycja redakcji

!!!    TGTU = 2x długi
..

Nie jest całkiem jasne, jaki akcent w t. 4 – krótki czy długi – miał na myśli Chopin pisząc A. Zdaniem redakcji, ze względu na kontekst melodyczny bardziej prawdopodobny jest akcent długi, warto też zauważyć, że akcenty l.r. w t. 1-2 są krótsze od omawianego akcentu w t. 4. Problem jeszcze wyraźniej występuje w t. 12.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 5

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez znaków w AI

!!!   miniat: ta ćwierćnuta, tylko górna 5-linia.    Tu pusta klisza 

Krótki akcent w Wn i Wa, prawdopodobny odczyt A

!!!    NOWE   TGTU    !!!!!!!!!!  krótki akcent nad nutą

Kropka i akcent w Wf

!!!    kropka pod, akcent nad (tak!)

Możliwa interpretacja A

!!!     akcent długi nad (dawne TGTU)
..

Oznaczenia dotyczące ćwierćnuty e1 są w źródłach niejasne. Przesunięcie w prawo akcentu w A można uważać za nieistotną niedokładność pisowni lub sugestię długości znaku. Jeszcze bardziej zagadkowa wydaje się wersja Wf, tym bardziej że najprawdopodobniej była ona korygowana – nad pięciolinią, na prawo od nuty widoczne są prawdopodobne ślady usuwania akcentu. Nie wiadomo też, dlaczego kropki staccato nie uwzględniono ani w Wn, ani w Wa.
W tekście głównym podajemy krótki akcent nad nutą, co łączy najpewniejsze elementy notacji źródeł. Alternatywnie, ze względu na kontekst melodyczny proponujemy akcent długi w tym miejscu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 7

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent w A, bardziej prawdopodobne odczytanie

!!!   miniat: 3. i 4. szesnastka (z ćwierćnutą), tylko górna 5-linia.  

Mniej prawdopodobne odczytanie A (→Wf→Wn,Wa)
..

Akcent w 1. połowie tego taktu można w A odczytywać jako krótki lub długi. Na drugą możliwość wskazuje jeszcze krótszy akcent l.r. w 2. połowie taktu i kontekst melodyczny.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie