mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 2, t. 20-40
s. 1, t. 1-19
s. 2, t. 20-40
s. 3, t. 41-57
s. 4, t. 58-77
Tekst główny
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wn5 - Piąte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa2 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
AI - Autograf roboczy
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wn5 - Piąte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa2 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny

  t. 25

Akcent długi w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.     Tu TGTU

 w Wf (→Wn1,Wa)

!!!   na 3 szesnastki (do połowy główki)

 w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!    na 4 szesnastki (do połowy główki)

Jest to najdłuższy z trzech niewątpliwych akcentów długich zapisanych w A w t. 21, 25 i 27. W Wf (→Wn1,Wa) odtworzono go jako widełki  długości trzech szesnastek. W późniejszych Wn znak rozciągnięto na całą długość wiązania szesnastkowego (tego rodzaju dopasowywanie łuków i widełek do regularnych ugrupowań rytmicznych było charakterystyczną manierą sztycharzy niemieckich, zarówno Kistnera, jak i Breitkopfa i Härtla). Por. t. 27.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, AI, Wf1, Wf2, WfD, WfJ, WfS, Wn1a, Wn2, Wn3, Wn4, Wn5, Wa2, Wa3, Wa4, Wn1
Uzupełnij ➔