mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 23

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez znaku w AI, A i Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: 2 szesnastki, tylko górna 5-linia.      Tu przesunięcia kreski taktowej, przednutki i 1. szesnastki w obu rękach wg corela (na EZnieU2, wiązania trzeba przedłużyć)

Arpeggio w WfD

!!!    jak TGTU, ale bez nawiasów = wężyk arpeggio jak TGTU + przednutka o 8 jednostek corelowych w lewo

Wariantowa propozycja redakcji

!!!    TGTU = arpeggio w nawiasie oraz to co było ruszane w war. 11
..

Znak w kształcie łuku, oznaczający arpeggio, został przez Chopina dopisany w WfD.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 25

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent długi w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.     Tu TGTU

 w Wf (→Wn1,Wa)

!!!   na 3 szesnastki (do połowy główki)

 w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!    na 4 szesnastki (do połowy główki)
..

Jest to najdłuższy z trzech niewątpliwych akcentów długich zapisanych w A w t. 21, 25 i 27. W Wf (→Wn1,Wa) odtworzono go jako widełki  długości trzech szesnastek. W późniejszych Wn znak rozciągnięto na całą długość wiązania szesnastkowego (tego rodzaju dopasowywanie łuków i widełek do regularnych ugrupowań rytmicznych było charakterystyczną manierą sztycharzy niemieckich, zarówno Kistnera, jak i Breitkopfa i Härtla). Por. t. 27.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 25-29

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez palcowania w AI i A (→Wf→Wn)

!!!   miniat: 2. połowa t. 25, tylko górna 5-linia, bez akcentu.     Tu pusta klisza 

Wariantowe palcowanie w Wa

!!!    2. połowa t. 25: nad '5453', pod '2121' (w jednej linii pod akcentem) i pod tym '1111';      potem od 4. nuty 26, nad: '3435' '543' (5-ka nad przednutką drobna); pod z tego samego miejsca w t. 26: '1121' '21' (ominąć przednutkę);     na końcu 29 nad: '345'
..

Palcowanie Wa, w t. 25 uwzględniające dwie możliwości, jest dodatkiem Fontany.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 27

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez znaków w AI, A (→Wf→Wa) i Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!   miniat: te 3 nuty, tylko dolna 5-linia.     Tu łuk (bo w 2. wariancie trzeba go będzie podnieść) = TGTU

Kropki staccato w Wn1 (→Wn1a)

!!!    nad każdą nutą, łuk podnieść z prawej strony
..

Kropki staccato w Wn1 (→Wn1a) są z pewnością pomyłką, skorygowaną w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 27

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

gis w AI, A (→Wf→Wa,Wn1→Wn1a→Wn2) i Wn5

!!!   miniat: te 3 nuty, tylko dolna 5-linia.      TGTU

e w Wn3 (→Wn4)

!!!    e zamiast gis
..

Charakterystyczny błąd Wn3 (→Wn4) poprawiono dopiero w Wn5 (popełniając równocześnie błąd rytmiczny).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy