Łuki
t. 208-211
|
Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll
..
Tylko Wa ma łuk odpowiadający naturalnemu frazowaniu tych taktów. W Wf łuk kończy się na ostatnim akordzie t. 210. W KG łuk urywa się na końcu linii, w t. 209, co w Wn zinterpretowano w sposób logiczny, choć nieuwzględniający kontekstu podobnych miejsc. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy KG |
|||||||||||||
t. 216-219
|
Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll
..
W tekście głównym podajemy niewątpliwie poprawny łuk Wa. Łuk KG jest niedokładny, odczytany dosłownie obejmuje tylko trzy takty, co widzimy w Wn. W wydaniu tym, podobnie jak w Wf, przeniesiono łuk na stronę główek nutowych, co jest jedną z rutynowych zmian wprowadzanych niejednokrotnie przez sztycharzy, a w przypadku akordów nie pozostaje bez wpływu na znaczenie tego znaku. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Niedokładności KG |
|||||||||||||
t. 224-227
|
Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll
..
Zgodność łuków Wa i KG (→Wn) sugeruje, że nieprecyzyjny łuk zapisany był już w autografie. Do tekstu głównego przyjmujemy nie budzący zastrzeżeń łuk Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Niedokładności Wa , Niedokładności KG |
|||||||||||||
t. 231-235
|
Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll
..
Obie źródłowe wersje łukowania budzą wątpliwości. Łuki Wa i KG są sprzeczne z łukowaniem analogicznych t. 187 i – mimo różnic – 481. Także ciągły łuk Wf, muzycznie bardziej uzasadniony, może być uproszczonym (niedokładnym) odtworzeniem rękopisu – jak tego dowodzi łuk w Wn, opartym przecież na KG. Do tekstu głównego przyjmujemy łuk Wf, jednak biorąc pod uwagę wszystkie ewentualne niedokładności zapisu i nieporozumienia w odczytaniu, proponujemy jeszcze łukowanie zgodne z wersją t. 187. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KG |
|||||||||||||
t. 239-243
|
Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll
..
W KG zakończenie łuku w t. 239 – ostatnim na stronie tego rękopisu – dopuszcza kilka możliwych interpretacji. Jako wersję tego źródła podajemy wersję najbliższą odczytowi dosłownemu: łuk do końca tego taktu. Tak też odtworzono to w Wn. Za inne możliwe interpretacje tego łuku można uważać kontynuację łuku do t. 240 (wersja Wf) oraz zamknięcie łuku na fes w t. 239 (wersja Wa). Do tekstu głównego przyjmujemy łuk Wf, zgodny z łukowaniem analogicznych fraz w t. 192-199 i 486-493. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności KG |