mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 97-100

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

3 łuki od 2. ósemki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek.           łuki od 2. ósemki (górą) 97, 98 i 100

3 łuki od 1. ósemki w Wn (→Wa,Ww)

TGTU bez t. 97 = 3 łuki nad ósemkami

2 łuki od 1. ósemki w Wf

TGTU tylko 99-100

4 łuki od 1. ósemki proponowane przez redakcję
..

W przeciwieństwie do czteronutowych łuków nad ósemkami l.r. odpowiednie motywy pr.r. mają w A łuki biegnące od 2. ósemki każdej grupy, a w t. 99 są w ogóle pozbawione łuku. Są to niewątpliwie niedokładności, co – nie licząc przeoczenia łuku w t. 97 – trafnie oceniono już w Wn (→Wa,Ww). W tekście głównym podajemy wersję z ujednoliconym łukowaniem tych motywów.
Brak łuku w Wf to pomyłka sztycharza.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 101

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez łuku w źródłach

! miniat: wycinek, 2.połowa taktu, obie 5-linie.              EZnieU = ósemki w 2.połowie taktu + łuk f-f1.

Łuk proponowany przez redakcję

EZTU
..

W tekście głównym dodajemy łuk na wzór analogicznego t. 103. Chopin, zwłaszcza we wczesnym okresie twórczości, często starał się pisać łuki od strony główek nutowych, nawet w wielogłosowej fakturze (por. np. dotyczące ósemek pr.r. łuki A w t. 97-98 i 100). Zdarzało się przy tym, że pomijał łuki, które ze względu na układ graficzny były zbyt kłopotliwe do wpisania, jak w omawianej sytuacji czy w t. 99.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 115

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Łuk od 1. ósemki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek,            EZnieU do zrobienia (być może molto legato trochę wyżej przy tym dłuższym łuku) na kliszy cały łuk, także końcówka w 117

Łuk od 3. ósemki w A, możliwa interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek TGTU.               TGTU

Bez łuku w Wn (→Wf,Wa,Ww)

Tu bez kliszy lub molto legato na pozycji TGTU
..

Łuk w A rozpoczyna się od 1. ósemki t. 115, jednak jego początkowy fragment częściowo pokrywa się ze słowem legato. Można wręcz odnieść wrażenie, że Chopin celowo dopisywał wskazówkę słowną, tak aby zasłonić tę część łuku. Możliwe więc, że Chopin chciał dopasować początek łuku do frazowania, które precyzyjnie oznaczył w analogicznych t. 131, 133 i 135 (a także – mniej starannie – w t. 117 i 119). Interpretację tę podajemy w tekście głównym, proponując odczytanie dosłowne jako rozwiązanie alternatywne. Brak łuku w Wn (→Wf,Wa,Ww) to skutek przeoczenia sztycharza Wn, który pominął łuki w 3 ostatnich taktach na stronie (t. 115-117).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Niedokładności A

t. 117-118

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Łuk od 5. ósemki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek A, ten takt, tylko górna 5-linia.             EZnieU1 lewy koniec

Łuk od 3. ósemki w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek TGTU.               EZTU = lewy koniec 

Łuk od t. 118 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

lewy koniec od początku 118 = EZnieU
..

Odczytany dosłownie, nowy łuk rozpoczyna się od połowy taktu, jednak porównanie z analogicznymi t. 131, 133 i 135 przekonuje o niedokładności tego zapisu. Późniejsze rozpoczęcie łuku w Wn (→Wf,Wa,Ww) to następstwo przeoczenia sztycharza Wn, który pominął łuki w 3 ostatnich taktach strony (t. 115-117).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 117-118

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Łuk od ćwierćnuty a1 w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek.              Łuk wg opisu

Łuk od ósemki w Wn (→Wf,Ww)

TGTU

Bez łuku w Wa, interpretacja
..

Tak jak w przypadku łuku pr.r., rozpoczynającego się w t. 117, można podejrzewać niedokładność zapisu A. Wynika to z bardzo czytelnej struktury harmonicznej tego fragmentu, w którym rozpo­czynające się na słabych częściach taktu grupy czteroósemkowe tworzą powtarzane sekwen­cyj­nie połączenia dominanta-tonika, co determinuje frazowanie już na poziomie motywów. Dlatego w tekście głównym proponujemy łuk przyjęty w Wn (→Wf,Ww), mimo iż jest on przypuszczalnie rezultatem nie analizy harmonicznej, lecz błędu w odczytaniu A, w którym początkowy fragment łuku zlewa się z pięciolinią i jest mało widoczny.
W Wa wydrukowano tylko dokończenie łuku w t. 118 (w nowej linii tekstu), co interpretujemy jako brak łuku.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A