Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Łuki

t. 119

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Łuk podzielony po 3. ósemce w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek A, ten takt, tylko górna 5-linia,              EZnieU2 prawy koniec i łuk 119-120

Łuk podzielony przed 3. ósemką w A (inter­pretacja kontekstowaWnWf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek Wn.                         EZTU

..

Odczytane dosłownie, łuki A są rozdzielone po 3. ósemce taktu. Porównanie z analogicznymi t. 131, 133 i 135 wskazuje na niedokładność tego zapisu. W tekście głównym przyjmujemy więc interpretację wprowadzoną w Wn (→Wf,Wa,Ww), w której podział łuku wypada przed 3. ósemką taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 119-121

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez łuków w A

! miniat: wycinek, 3 pierwsze łuki, tylko dolna 5-linia.           Tu bez kliszy 

Łuki Wn (→Wf,Wa,Ww)

TGTU bez nawiasów

Łuki proponowane przez redakcję

TGTU

..

W tekście głównym proponujemy uzupełnienie łuków l.r. na wzór autentycznych oznaczeń większości podobnych motywów w poprzednich taktach. Łuki takie dodano już w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 121-122

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Ciągły łuk w A

! miniat: wycinek jw.                     EZTU

2 łuki w Wn (→Wf,Ww)

EZnieU

1 łuk w Wa

EZnieU tylko 121

..

W A łuk w t. 120, ostatnim w linijce, dochodzi do kreski taktowej, jest to jednak bardzo blisko ostatniej ósemki, tak iż można go interpretować zarówno jako kończący się w tym takcie, jak i prowadzący dalej. Początek łuku w t. 121 jest mylący – główna część łuku zaczyna się nad 1. ósemką, jednak Chopin zaczął go pisać znacznie wcześniej, co jest słabo widoczne z powodu przerwy w dopływie atramentu. Przy uwzględnieniu całości łuku wskazuje on niewątpliwie na kontynuację z poprzedniego taktu. W tekście głównym podajemy zatem ciągły łuk, co zresztą jest naturalniejsze od strony muzycznej. Wersja wydań wynika z niedokładnego odczytania łuków przez sztycharza Wn, a w przypadku Wa jeszcze z przeoczenia sztycharza Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 124

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Łuk do 6. ósemki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.            Tu łuk do 6. ósemki

Łuk do 7. ósemki w Wn (→Wf,Wa,Ww)

TGTU

..

Doprowadzenie łuku w A tylko do 6. ósemki taktu nie tłumaczy się muzycznie. Potwierdza to porównanie z podobnymi figurami, np. w t. 126. Z tego względu w tekście głównym przyjmujemy łuk doprowadzony do 7. ósemki, jak jest w Wn (→Wf,Wa,Ww). 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 126-127

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Łuk do 7. ósemki w A

! miniat: wycinek, 2. połowa t. 126 i 1. ósemka 127, tylko górna 5-linia.                    TGTU

Łuk do t. 127 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

do fis2

..

Doprowadzenie łuku w Wn (→Wf,Wa,Ww) do początku t. 127 to dowolność sztycharza Wn. Z pianistycznego i muzycznego punktu widzenia łuk taki byłby uzasadniony, jednak Chopin nie doprowadził łuku tak daleko ani tu, ani w żadnym z analogicznych taktów. W tekście głównym podajemy łuk A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn