Łuki
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 15
- Następna »
|
t. 50
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
W tekście głównym podajemy łuk A, wyraźnie doprowadzony do ćwierćnuty Es-es na początku 2. połowy taktu. Skrócenie łuku w wydaniach to efekt niedokładności sztycharza Wn, a być może rutynowej adiustacji dopasowującej łuk do typowego ugrupowania rytmicznego. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
|||||||||||
|
t. 56
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Dwie ukośne kreski widoczne w A nad 2. połową t. 55 i początkiem t. 56 odtworzono w Wn (→Wf,Wa,Ww) jako łuki obejmujące 2 kolejne pary ósemek, co przyjmujemy w tekście głównym. Uwzględniamy także dodany w wydaniach trzeci łuk, obejmujący 3 następne ósemki, które niemal na pewno należy również wykonać legato. Zapis A jest jednak niejasny – zasięg pierwszego łuku, a nawet sama interpretacja tych linii jako łuków są właściwie niepewne. Mogą to być przypadkowe kreski lub zarzucona próba wpisania łuków, zastąpiona ostatecznie wskazówką legato na początku t. 55. Możliwości te uwzględniamy w proponowanej interpretacji alternatywnej, w której wskazówkę legato na początku t. 55 odnosimy do całego pozbawionego łuków odcinka (t. 55 i pół t. 56). Wskazówka legato na początku t. 55 wydaje się dotyczyć dłuższego odcinka, np. do pierwszego niewątpliwego łuku w 2. połowie t. 56, gdyż legato pierwszych 5 ósemek t. 55 można było łatwiej oznaczyć łukiem. Dwa krótkie łuki w obszarze oznaczonym legato należałoby więc interpretować jako sygnalizację wewnętrznego podziału na motywy. Interpretacja taka nie jest jednak oczywista, gdyż pierwsza z kresek wpisana jest nad 2 ostatnimi ósemkami t. 55, a druga pomiędzy ostatnią ósemką t. 55 i pierwszą w t. 56. Łuki o takim zasięgu stanowiłyby niewytłumaczalnie zawiły sposób wskazania połączenia 3 ósemek. Być może więc kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
|||||||||||
|
t. 61
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Łuk pomiędzy ćwierćnutą es3 a ósemką es2 ma w A kształt łuku przetrzymującego, co sugeruje, że Chopin wpisał go pomyłkowo, przekonany, że łączy dwie jednakowe nuty. Łuk taki miałby ewentualnie sens w podobnej figurze 2 takty wcześniej (t. 59), nie ma jednak pewności, czy faktycznie taki był zamysł Chopina (w analogicznej frazie repryzy podobnego łuku nie ma ani w t. 219, ani 221). Tryl rozpoczynający się od przetrzymanej nuty jest w ogóle dość rzadkim efektem, u Chopina niespotykanym, toteż tej próby odgadnięcia intencji kompozytora w tamtym takcie nawet nie proponujemy jako wariantu. W omawianym miejscu można ten łuk traktować jako motywiczny, jednak wobec dużego prawdopodobieństwa pomyłki, w tekście głównym pomijamy go, jak to zresztą zrobiono już w Wn (→Wf,Wa,Ww). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A |
|||||||||||
|
t. 64
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Odczytany dosłownie, łuk A rozpoczyna się od 2. ósemki. Jest to z pewnością niedokładność, wynikająca z niemożności wpisania dłuższego łuku bez przecinania kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
|||||||||||
|
t. 72-73
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
W tekście głównym zachowujemy notację A (→Wn→Wa,Ww), w której para akordów na przejściu tych taktów została oznaczona kropką nad drugim z nich, a nie łukiem jak poprzednie. Akordy te różnią się układem i miejscem we frazie od poprzednich, toteż różnica oznaczeń mogła być zamierzona. Wykonanie wskazane przez adiustatora Wf można wszakże uznać za dopuszczalne. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wf |
, co groziło nieczytelnością rękopisu w tym miejscu.
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 15
- Następna »