Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 241

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

 B1 w Wa, KG (→Wn) i Wf

!!!   [miniatura ten takt, dolna 5-linia; tu bez dolnej nuty]

B2-B1 proponowane przez redakcję

..

W źródłach nie ma dolnej nuty oktawy l.r., B2. Ponieważ skala fortepianu Chopina sięgała tylko do C1, uzupełnienie wydaje się w tym kontekście więcej niż uzasadnione. Por. t. 491.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Ograniczenie skalą fortepianu

t. 241

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

Jako najniższą nutę akordu Wf1 ma F1. Oczywisty w tym kontekście błąd skorygowano w Wf2 (→Wa,Wf3Wf4). Także w Wn1 akord wydrukowano z błędem, całkiem pomijając właściwą podstawę basową (najniższą nutą jest F). Pozostałe źródła mają poprawną wersję.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 241

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

w KG

Bez znaku w Wf (→Wa) i Wn

..

Chopin często pomijał znak  na końcu utworów. W tym wypadku bardziej prawdopodobne są jednak przeoczenia sztycharzy Wf (→Wa) i Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Brak znaku zdjęcia pedału

t. 241-242

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W t. 241 w A nie ma ani jednego  podwyższającego nuty des na d (w różnych oktawach), nie ma też  przed 1. ósemką 2. połowy t. 242. Te oczywiste braki stopniowo uzupełniano w wydaniach – w Wn1 (→Wf) dodano kasowniki przed dd2 w 1. połowie t. 241 oraz znak w t. 242, a w Wa i Wn2 wszystkie pozostałe niezbędne kasowniki (w Wa powtórzono jeszcze  przed d1 na 6. ósemce t. 241). Patrz też t. 242, 243 i 244.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy

t. 241

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 i > w A

!!!   miniat: 1. połowa taktu i jedna nuta, obie pięciolinie, bez pedału.                     jak TGTU, tylko widły krótsze, do laski 4. ósemki (EZnieU1)

 i  w Wn (→Wf)

widły tylko pod pierwszym wiązaniem, potem ciut wyżej akcent długi (EZnieU)

 w Wa

EZnieU, tylko widły

 i > proponowane przez redakcję

TGTU

..

Widełki  mają w A ramiona różnej długości, można jednak bezpiecznie przyjąć, że dochodzą one do 4. ósemki taktu. Wyraźnie krótszy znak w Wn (→WfWa) jest więc z pewnością niedokładny. Co więcej, akcent, przypadający w A na 5. ósemkę l.r. został przypisany do pr.r., wydłużony i przesunięty na koniec 1. połowy taktu (por. t. 243). W wersji Wf znak wygląda już jak drugi akcent (pod nutą) na 7. szesnastce pr.r., co przypuszczalnie skłoniło adiustatora Wa do pominięcia go.

W tekście głównym odtwarzamy znaki A, z tym że  doprowadzamy do końca 1. połowy taktu, zgodnie z sensem muzycznym i notacją analogicznych t. 243 i 245.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niejasne widełki A , Niedokładności A