mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 359

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ósemka B-b drobnym krojem w A i Wf

TGTU = ósemka l.r.

Ósemka B-b normalną czcionką w ApI i Wn (→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek Wn1
..

Tak jak w t. 345, sztycharz Wn (→Wa,WfSB) błędnie odtworzył oktawę B-b czcionką normalnej wielkości, co nakazuje uwzględnienie jej w partii solowej. Chopin przywrócił właściwą pisownię w Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 359

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez znaków w źródłach

3  proponowane przez redakcję
..

W tekście głównym proponujemy widełki  pod motywami l.r. na wzór trzech poprzednich analogicznych t. 341, 345 i 355. Crescenda są w tego typu figurach jednym z elementów definiujących kształt motywu, tak więc brak znaków musi być uznany za niedopatrzenie Chopina.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 360-364

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Bez znaków w Wa

!!!   [min: t. 360, górna 5-linia.

Tu bez akcentów 360, 362 i 364]

Akcenty w KG (→Wn) i Wf

!!!   [TGTU]
..

Uboższa wersja Wa – bez akcentów w t. 360, 362 i 364 – wydaje się być pierwotna.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 360

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A (→Wn1→Wf)

!!!   miniat: nic.                  TGTU
..

Jedyny w tym fragmencie prawidłowo odtworzony w Wn1 (→Wf) akcent długi zmieniono w Wa i Wn2 na krótki. Sama idea ujednolicenia notacji akcentów we wszystkich analogicznych taktach jest trafna – A ma wszędzie jednakowe znaki – jednak akcenty w A są wyraźnie długie, czego adiustator Wa nie mógł wiedzieć, a adiustator Wn2 nie uznał za istotne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 360

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

Nowy łuk w Wf (odczyt dosłowny→Wa)

!!!   miniat: pół t. 360, tylko górna 5-linia.                łuk od 1. nuty

2 łuki w Wf, interpretacja kontekstowa

EZTU

Łuk kontynuowany w Wn

EZnieU
..

W Wf łuk rozpoczyna się na 1. nucie, mimo iż w poprzednim takcie – kończącym poprzednią stronę – znajduje się łuk biegnący od ostatniej ósemki. Ponieważ prawidłowość tamtego łuku nie budzi wątpliwości – po 7 ósemkach oznaczonych staccato, ostatnią opatrzono łukiem, a nie kropką – przyjmujemy, że niedokładny jest początek omawianego taktu. Biorąc zaś pod uwagę, że w Rondzie stosunkowo często pojawiają się zachodzące na siebie łuki, za tekst Wf uznajemy takie właśnie rozwiązanie, użyte zresztą w podobnej sytuacji w t. 219-220. Za wersję alternatywną można przyjąć poprawkę wprowadzoną w Wn – ciągły łuk od ostatniej ósemki t. 359. Wersja Wa, w którym uznano za błędny i pominięto łuk w t. 359, jest niemal na pewno dowolna.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn