mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 241

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

Jako najniższą nutę akordu Wf1 ma F1. Oczywisty w tym kontekście błąd skorygowano w Wf2 (→Wa,Wf3→Wf4). Także w Wn1 akord wydrukowano z błędem, całkiem pomijając właściwą podstawę basową (najniższą nutą jest F). Pozostałe źródła mają poprawną wersję.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 241

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

w KG

Bez znaku w Wf (→Wa) i Wn
..

Chopin często pomijał znak  na końcu utworów. W tym wypadku bardziej prawdopodobne są jednak przeoczenia sztycharzy Wf (→Wa) i Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Brak znaku zdjęcia pedału

t. 241-242

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W t. 241 w A nie ma ani jednego  podwyższającego nuty des na d (w różnych oktawach), nie ma też  przed 1. ósemką 2. połowy t. 242. Te oczywiste braki stopniowo uzupełniano w wydaniach – w Wn1 (→Wf) dodano kasowniki przed d i d2 w 1. połowie t. 241 oraz znak w t. 242, a w Wa i Wn2 wszystkie pozostałe niezbędne kasowniki (w Wa powtórzono jeszcze  przed d1 na 6. ósemce t. 241). Patrz też t. 242, 243 i 244.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy

t. 241

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 i > w A

!!!   miniat: 1. połowa taktu i jedna nuta, obie pięciolinie, bez pedału.                     jak TGTU, tylko widły krótsze, do laski 4. ósemki (EZnieU1)

 i  w Wn (→Wf)

widły tylko pod pierwszym wiązaniem, potem ciut wyżej akcent długi (EZnieU)

 w Wa

EZnieU, tylko widły

 i > proponowane przez redakcję

TGTU
..

Widełki  mają w A ramiona różnej długości, można jednak bezpiecznie przyjąć, że dochodzą one do 4. ósemki taktu. Wyraźnie krótszy znak w Wn (→Wf→Wa) jest więc z pewnością niedokładny. Co więcej, akcent, przypadający w A na 5. ósemkę l.r. został przypisany do pr.r., wydłużony i przesunięty na koniec 1. połowy taktu (por. t. 243). W wersji Wf znak wygląda już jak drugi akcent (pod nutą) na 7. szesnastce pr.r., co przypuszczalnie skłoniło adiustatora Wa do pominięcia go.

W tekście głównym odtwarzamy znaki A, z tym że  doprowadzamy do końca 1. połowy taktu, zgodnie z sensem muzycznym i notacją analogicznych t. 243 i 245.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niejasne widełki A , Niedokładności A

t. 241-246

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

poco - a - poco - cre - scen - do - w A

!!!   miniat: nic.          TGTU

poco a poco cresc.  cresc. w Wn1

bez kreseczek, poco TGTU, a w połowie t. 241, poco na początku 242, cresc. jako 2. poco TGTU (jeszcze bardziej w lewo) i drugie cresc. trochę na prawo od cre TGTU

poco - a - poco - cresc. - cresc. w Wf

Prawie jak Wn1 – tylko cres. z 243 dać na samym końcu 242. I kreseczki od pierwszego poco do ostatniego cresc. (244)

poco - a - poco - cre - scen - do w Wa

poco a poco jak Wf (z kreseczkami) potem zamiast dwóch cresc. jedno cre – – scen – – do prawie o tym samym zakresie (od 4 w t. 242 do 2 w t. 244, z kreseczkami)

poco a poco cresc.  cresc. - - w Wn2

poco a poco cresc. rozłożone równomiernie od początku 241 do końca 242 i potem cresc. 244 z kreseczkami do końca 246
..

Określenie poco a poco crescendo, w A starannie przez Chopina rozplanowane na przestrzeni sześciu taktów, zostało w Wn1 odtworzone w sposób zbliżony, lecz mniej logiczny i czytelny – pominięto kreseczki łączące poszczególne elementy określenia i wskazujące jego punkt docelowy ( w t. 247) oraz przegrupowano poszczególne słowa, podwajając określenie cresc., które pojawia się w t. 243 i 244. W Wf powtórzono pisownię Wn1, dodając – być może na polecenie Chopina – kreseczki pomiędzy poszczególnymi członami określenia (w t. 241-244). Tę ostatnią notację w Wa poddano dalszym, pozornie logicznym zmianom, w wyniku których jednak crescendo wydaje się definitywnie kończyć w t. 244. Najbliższa intencji Chopina jest notacja Wn2, w którym powtórzono określenia Wn1, dodając jednak po ostatnim cresc. kreseczki aż do t. 247.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf