op. 31, Scherzo b-moll

Wf1 jest oparte na A i było dwukrotnie korygowane przez Chopina, który m.in. dodał sporą liczbę oznaczeń wykonawczych, częściowo zgodnych z tymi, które przedtem wpisał w KF. Egzemplarz Wf1 nieuwzględniający ostatniej fazy korekt posłużył za podkład do Wa.

Wf1 było wznawiane już po przejęciu firmy Schlesingera przez G. Brandusa. Tekst nutowy pozostał bez zmian, jednak zmodyfikowano, a w końcu całkiem zmieniono okładkę:

• około 1853 zmieniono nazwę i adres wydawcy na Brandus et C^ie Editeurs, 103, rue Richelieu oraz podniesiono cenę na 9 franków;
• od lat 60-tych XIX w. wydanie opatrywano zbiorczą okładką Édition originale, Oeuvres complètes.

Egzemplarze z powyższymi okładkami określamy jako Wf2.

Niewątpliwe korekty Chopina:

• dodanie pedalizacji w t. 65-116 i 697-707, 326-328 i 428-432, 448-459,
• zmiana c¹ na ces¹ w t. 66,
• wprowadzenie Des na początku t. 125, prawdopodobnie zamiast Des₁,
• dodanie cresc. - - - w t. 109-113 i 528-539, 693-708, cresc. - - -  w t. 241-246, cresc. - - - w t. 528-540,
• dodanie łuku przetrzymującego c² w t. 211-212 i 662-663,
• dodanie sempre w t. 544.

Przykłady korekt nieuwzględnionych w Wa:

• zmiana postępu diatonicznego na chromatyczny w t. 195,
• dodanie  podwyższającego d¹ na dis¹ w t. 306, kasowników podwyższających as², as¹, as na a², a¹, a w t. 541-543,
• zmiana h² na a² w t. 450, f¹ na f² w t. 469, As₁ na B₁ w t. 588, b na ces¹ w t. 686.

W przypadku niektórych odstępstw Wf od tekstu A trudno stwierdzić, czy mamy do czynienia z adiustacją wydawcy, czy korektą Chopina, czy może nawet błędem (względnie niedokładnością), np.:

• dodanie łuków l.r. w t. 1-3,
• dodanie pominiętych przenośników oktawowych w t. 9, 14-17 i 31-33,
• dodanie  w t. 40, 209,
• dodanie kropki staccato w t. 41, 351, zmiana kropki na klinik w t. 129, dodanie klinika l.r. w t. 165,
• zmiana podwójnej kreski taktowej na pojedynczą w t. 48,
• pominięcie wskazówek dynamicznych w t. 350-358 i 452-457,
• dodanie łuku przetrzymującego fis w t. 392-393,
• zmiana rytmu w t. 394,
• przedłużenie łuku pr.r. w t. 507-508, l.r. w t. 531-532 i 535-536,
• dodanie  w t. 631.

Jest wreszcie szereg miejsc, w których z pewnością lub dużym prawdopodobieństwem występują błędy, np.:

• brak łuków przetrzymujących akord pr.r. w t. 6-7, gis w t. 273-274 i 294-295 oraz des² w t. 656-657,
• brak znaków staccato w t. 22, 46, 145, 161 i 169, 149 i 173, 249, 468 i 476, 482, 544, 573-576, 579-580, 731, 766 i 768 oraz 780,
• łuk przetrzymujący es² zamiast des² w t. 73-74,
• brak łuku l.r. w t. 95-96 i 227-228, 310, 382-383, brak łuków w t. 376-377 i 397-398, 502, 503-504, 533-534, 574-575,
• brak akcentu w t. 124, 493 i 548-551,  w t. 154 i 492,
• c zamiast des w t. 142, h¹ zamiast gis¹ w t. 307, asas³ zamiast heses³ w t. 707,
• błędne łuki w t. 265-266 i pominięty łuk przetrzymujący fis w t. 266-267, błędne łuki w t. 382-383, 395-397,
• nuty normalnej wielkości zamiast drobnych w t. 281-284, 307-309 i analog.,
• brak cyfry palcowania w t. 293 i 395,
• brak  w t. 348-349,
• brak gwiazdki  w t. 445, 475, 527 i 542,
• brak  obniżającego cis³ na c³ w t. 521,
• brak wężyków arpeggio w t. 557, 559, 566 i 568,
• brak as² w akordzie w t. 684,
• brak kreseczek wyznaczających zasięg cresc. w t. 725-731.

W Wf zastąpiono – na wzór partytur orkiestrowych – pary taktów wypełnionych pauzami jednym podwójnym, z dwutaktową pauzą.