op. 31, Scherzo b-moll

Kopia A, sporządzona przez Fontanę, gdy nie było w nim jeszcze najpóźniejszych poprawek. Posłużyła za podkład dla pierwszego wydania niemieckiego, o czym bezpośrednio świadczą wpisany na stronie tytułowej numer wydawniczy Wn1 oraz liczne ołówkowe znaki sztycharskie, określające podział tekstu na strony i systemy. Strona tytułowa napisana jest ręką Chopina, który także poprawił i uzupełnił tekst muzyczny KF, szczególnie starannie, jeśli chodzi o oznaczenia wykonawcze. Dopisanie kilku dużych grup znaków nieuwzględnionych w A (określenia dynamiczne w t. 65-117 i 197-249, pedalizacja w t. 65-104 i 197-248), wydaje się sugerować, że wprowadzając je, Chopin nie miał już z jakiegoś powodu dostępu do A, nie jest to jednak pewne – patrz charakterystyka A (także jeśli chodzi o datowanie KF).

Oprócz wymienionych wyżej, Chopin wprowadził w KF także inne zmiany i uzupełnienia, m.in.:

• doprecyzował pedalizację w t. 15-16 i analog.,
• przedłużył łuk w t. 20-22 i 152-154,
• dodał pedalizację w t. 42-43 i analog, 328, 330 i analog.,
• dopisał widełki  w t. 49-50 i 57-58, a także 273-274 i analog., oraz 756-757 i 760-761,
• dopisał poco ritenuto w t. 63, dolce w t. 82, sempre  w t. 468, cresc. - - - w t. 528-539 i 692-707, sempre con fuoco w t. 544,  w t. 708,
• doprecyzował akcentację w t. 68 i 76, a także 332 i 538-540,
• zmienił as na ces¹ na 2. i 6. ósemce t. 198 oraz h² na a² w t. 450.

W kilku miejscach Fontana samodzielnie poprawił drobne niedokładności A, dodając przeoczony przenośnik oktawowy w t. 31-33 i 262, w t. 209 (prawdopodobnie), 469 i 471 oraz 706,  w t. 445, 477,

KF zawiera również błędy, zarówno powtórzone za A, jak i własne, np.:

• brak przenośnika oktawowego w t. 14-17 (oznaczenie dopisał ołówkiem dopiero sztycharz Wn1),
• brak akcentów w t. 62-63, 495 i 503, 505, 507, 551,
• brak łuków w t. 95-96 i analog., 119-120, 249-250, 280-281, 361-364, 434-435, 453, 511, 512-513, 532-533, 541-542,
• brak łuków przetrzymujących as² w t. 101-102, akord w t. 114-115, e¹ w t. 273-274, h-dis¹ w t. 348-349,
• brak znaków staccato w t. 149, 165 i 173, 732 oraz 766 i 768,
• brak  w t. 206,
• brak widełek  w t. 348-349,
• dodatkowy, omyłkowy znak  w t. 473,
• brak pedalizacji w t. 540-542,
• brak arpeggiów w t. 556.

Zwracają uwagę znaki dodane kolorową kredką najprawdopodobniej przez adiustatora Wn1. Wyraźnymi krzyżykami oznaczył on m.in. wszystkie miejsca, w których drobnych nut użyto do zapisu regularnych wartości rytmicznych (ósemek i ćwierćnut) – t. 281-284, 307-309, 383-386, 395 i 409-411. Można przypuszczać, że uchroniło to Wn przed zlekceważeniem różnicy wielkości nut, co przydarzyło się w Wf.

Ze względu na znaczną liczbę oznaczeń wykonawczych dopisanych przez Chopina, w tym sporą grupę nieuwzględnionych ani w A, ani w Wf, uznajemy KF za źródło podstawowe.