mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 13

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

e1 w partii solowej w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.               EZnieU (duża główka e1 na dolnej)

e1 w partii orkiestry proponowane przez redakcję

na miniaturze ESTU + EZnieU1 (mała główka e1 na dolnej pięciolinii)                           klisza EZTU (drobna ósemka na górnej)
..
Zdaniem redakcji, nuta e1 w 1. ósemce górnego głosu miała być w intencji Chopina wydrukowana drobniejszą czcionką jako należąca tylko do partii orkiestry (dla uniknięcia niejasności w tekście głównym przenosimy ją na górną pięciolinię). Przemawiają za tym następujące argumenty:
  • jest rzeczą naturalną, że rysunek akompaniamentu zostaje wyraźnie nakreślony od 1. figury; rozpoczęcie linii górnego głosu od e1 opóźnia i utrudnia ukształtowanie się charakterystycznego, falującego motywu;
  • przyjęta przez nas do tekstu głównego wersja bez e1 występuje w analogicznym t. 54;
  • tam, gdzie partia solowa rozpoczyna się lub kończy, nadanie pewnym nutom niewłaściwej wielkości zdarzyło się sztycharzom kilkakrotnie, np. w cz. I, t. 486 i 671. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf

t. 14

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Przednutka h1 w Wf (→Wa)

!!!   miniat: nic.                    TGTU

Przednutka dis2 w Wn 
..

Wersja Wn to najprawdopodobniej efekt błędu tercjowego, być może powtórzonego za Wf, w którym go następnie poprawiono – mogłyby o tym świadczyć różne usterki druku Wf w okolicy tego miejsca. Chopin niejednokrotnie używał tego typu przednutek w oktawowej fakturze – por. np. Koncert f op. 21, cz. I, t. 149-150, Etiudę h op. 25 nr 11, t. 47 lub Allegro de Concert op. 46, t. 103 i 146.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy

t. 23

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

Widoczne w Wf ślady zmian w druku dowodzą, że początkowo przednutkę wydrukowano – najprawdopodobniej omyłkowo – na wysokości fis1.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf

t. 29

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Czterodźwięk w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: ten akord, tylko górna 5-linia, bez widełek i fz.       Tu pusta klisza 

Pięciodźwięk w WfH

h2 EZnieU
..
Wariant wpisany w WfH nosi znamiona autentyczności. Prowadzenie melodii wewnątrz rozleglejszych akordów, często o rozpiętości nony pomiędzy skrajnymi dźwiękami, należy do charakterystycznych chwytów kompozytorsko-pianistycznych Chopina (por. np. Ballada g op. 23, t. 114 i 174, Preludium Fis op. 28 nr 13, t. 30-32, Sonata b op. 35, cz. III, t. 19-20, Preludium cis op. 45, t. 79).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfH

t. 39

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W ostatniej tercji na 3. ćwierćnucie taktu w Wf (→Wn1→Wn2) brak  przywracającego e2. Wa i Wn3 mają poprawną notację, znak został też dopisany w WfS. W prowadzonych tercjami liniach melodycznych błędy tego typu zdarzały się Chopinowi dość często – por. np. t. 88 i 90 tej części Koncertu, a także Etiudę gis op. 25 nr 6, t. 12 czy Mazurek E op. 6 nr 3, t. 11, 13 i analog. Podobnie w t. 41.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Dopiski WfS , Błędy powtórzone Wn