Rytm
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
|
t. 58
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W Wf (→Wn) ostatnią ósemkę l.r. (e) umieszczono pod h1 pr.r., co nie odpowiada stosunkom rytmicznym wynikającym z równomiernego wypełnienia drobnymi nutami pr.r. trzech ostatnich szesnastek taktu. Może to odpowiadać notacji [A], ale ani pierwsi wydawcy utworów Chopina, ani sam kompozytor nie zawsze byli pod tym względem dokładni. Z tego względu w tekście głównym umieszczamy to e zgodnie z podziałem rytmicznym, tuż przed 7. nutą biegnika (gis1). W Wa ósemkę tę umieszczono jeszcze później niż w Wf (po cis2), co z pewnością jest dowolnością wydawcy (notację tę odtwarzamy tylko w transkrypcji graficznej). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wa |
||||||||||||||||
|
t. 59
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Znaczenie łuku pomiędzy nutami cis3 nie jest jasne, zwłaszcza w Wf, w którym łuk nie dochodzi do ósemki. Być może Chopin miał więc na myśli łuk-tenuto, nie można też wykluczyć jakiegoś innego nieporozumienia w odczytaniu notacji Chopinowskiej. W tekście głównym łuk pomijamy, gdyż narzucająca się interpretacja znaku jako łuku przetrzymującego jest zdaniem redakcji błędna. Wypełniający 5 ósemek pasaż został w WfS dopisany na marginesie obok linijki zawierającej t. 59-62, bez wskazania miejsca, w którym należy go wstawić do drukowanego tekstu. Zdaniem redakcji są dwa takie miejsca – 1. połowa t. 59 (jako pasaż A-dur) lub 5 ostatnich ósemek t. 61 (jako pasaż a-moll). To drugie miejsce wydaje się bardziej prawdopodobne ze względu na zbliżony w charakterze pasaż wpisany w tym takcie w WfH, toteż jako tekst WfS przyjmujemy wariant umiejscowiony w t. 61. Dosłownie odczytany wariant WfH wyklucza równoczesne zastosowanie omówionej wyżej interpretacji pasażu WfS. Inna interpretacja wpisu WfH – patrz uwaga w dalszej części tego taktu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfS , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji , Dopiski WfH |
||||||||||||||||
|
t. 63
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Tam gdzie wyciąg partii orkiestry dopełnia rytm, Chopin na ogół nie pisze pauz partii solowej – por. np. t. 12, 22, 38 i analog. Jednak w tym wypadku wartości rytmiczne obu partii nie łączą się w sposób klarowny – ósemka gis2 rozpoczynająca nową frazę fortepianu solo robi wrażenie wstawionej pomiędzy 3. a 4. miarę taktu. Z tego względu w tekście głównym precyzujemy rytm, dodając pauzę. W Wa i Wn dodano dwie pauzy, wypełniające takt w pr.r. partii solowej, co można uznać za uzasadnione. Natomiast uzupełnienia Wn na dolnej pięciolinii raczej zaciemniają obraz, zwłaszcza w Wn1 (→Wn2). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||
|
t. 72-73
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Brak kropek przedłużających basowe półnuty jest najprawdopodobniej skutkiem niedokładnie przeprowadzonej korekty Wf. W wydaniu tym widać bowiem ślady korygowania w druku pierwszych nut taktu z następującej pisowni: kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||
|
t. 73
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Brak łuku przetrzymującego przednutkę dis2 jest zdaniem redakcji błędem – Chopin wielokrotnie stosował zapisane w ten sposób łamanie oktaw w dół, por. np. Koncert f op. 21, cz. I, t. 149-150, Balladę g op. 23, t. 258-259 czy Allegro de Concert op. 46, t. 217 i 219. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn |
(z kropkami przedłużającymi). O tym, że pominięcie kropek nie było tu zamierzone, świadczy t. 75, w którym ściśle analogiczną, akompaniującą figurę wydrukowano od razu w ostatecznym układzie graficznym i z punktowaną półnutą.
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »