Tekst główny
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 63

Bez pauz w Wf

!!!   miniat: 2. i 3. miara taktu, tylko górna 5-linia, bez cresc. i (m.g.). W wersjach Wn pauzy z dolnej pięciolinii umieścić pod ćwierćnutami.                             Tu tylko Cor. EZTU

3 pauzy w Wn1 (→Wn2)

EZTU bez [ ] + EZnieU1 (pauza i Cor.) + druga pauza EZnieU2

2 pauzy w Wa

EZTU bez [ ] + EZnieU1

4 pauzy w Wn3

wszystkie bez nawiasów

Pauza proponowana przez redakcję

EZTU

Tam gdzie wyciąg partii orkiestry dopełnia rytm, Chopin na ogół nie pisze pauz partii solowej – por. np. t. 12, 22, 38 i analog. Jednak w tym wypadku wartości rytmiczne obu partii nie łączą się w sposób klarowny – ósemka gis2 rozpoczynająca nową frazę fortepianu solo robi wrażenie wstawionej pomiędzy 3. a 4. miarę taktu. Z tego względu w tekście głównym precyzujemy rytm, dodając pauzę. W Wa i Wn dodano dwie pauzy, wypełniające takt w pr.r. partii solowej, co można uznać za uzasadnione. Natomiast uzupełnienia Wn na dolnej pięciolinii raczej zaciemniają obraz, zwłaszcza w Wn1 (→Wn2).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.