op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Wf1 obejmowało Koncert w wersji na jeden fortepian oraz sprzedawane opcjonalnie głosy orkiestrowe. Zarówno niniejsza charakterystyka, jak i wszystkie uwagi szczegółowe odnoszą się – z nielicznymi tylko wyjąt­kami – do wersji na jeden fortepian, obejmującej partię fortepianu solo i autentyczne wyciągi fortepianowe partii orkiestrowych (Tutti). Głosy orkiestrowe – Wfork – można obejrzeć np. na stronie Chopin's First Editions Online (cfeo).

Wf1 oparte jest początkowo, w t. 1-138 na Atut, a w dalszej części, nie objętej tym autografem, na [A]. Widoczne ślady dokonywanych w druku korekt, z których niektóre uwzględniono w Wn1, a innych nie, wskazują na istnienie co najmniej dwóch faz korygowania Wf1 (egzemplarze po pierwszej fazie korekt oznaczamy jako [Wf0]). Z zachowanej korespon­den­cji wydawców, Schlesingera z Kistnerem, wynika, że korekty te miały obszerny zakres, a Chopin brał w nich udział i to w roli głównej. Stwier­dze­nia te znajdują pośrednie potwierdzenie w lepiej udokumentowanych źródłowo korektach Etiud op. 10 (zachował się np. egzemplarz Etiudy a op. 10 nr 2 z naniesioną bardzo szczegółową korektą Chopina), gdyż prace nad Etiudami i Koncertem przebiegały w dużej części równolegle. Przykłady zmian, dokonywanych na poszczególnych etapach korekt:

• 1.  Zmiany wprowadzone w [Wf0], uwzględnione w Wn1:
  • dodanie wskazania metronomu na początku części,
  • zmiany i uzupełnienia nut w akordach w t. 39-40 i 42,
  • zmiany łukowania w t. 78-79 i 82-83, a także 291-294 i analog.
  • zmiany rytmu w t. 197, 199 i 201,
  • uproszczenie notacji zbiegnięcia głosów na nucie basowej w t. 257 i następnych,
  • zmiana rysunku melodii w t. 314.
• 2.  Prawdopodobne późniejsze zmiany, nieuwzględnione w Wn1:
  • wprowadzenie rytmu punktowanego na końcu t. 222,
  • dodanie łuków dla głosu basowego w t. 261-264,
  • dodanie  obniżającego gis na g w t. 272.

Wf1 nie jest też wolne – mimo kilkakrotnej korekty – od różnego rodzaju błędów i niedokładności. Część z nich została powtórzona z podkładu (Atut lub [A], choć w przypadku [A] są to tylko przypuszczenia), np.:

• oczywiste pominięcia znaków chromatycznych, np. w t. 36, 83, 291-294 i 307-310, 408-409,
• brak  podwyższającego c³ na cis³ w t. 190, d¹ na dis¹ w t. 221.

Inne pomyłki i przeoczenia są z pewnością lub dużym prawdopodobień­stwem wynikiem nieuwagi sztycharza, np.:

• brak akcentu w t. 8, widełek dynamicznych w t. 24 i 127, łuku w t. 31-32,  w t. 39, kropek i łuku w t. 56-57,
• brak  podwyższającego d¹ na dis¹ w t. 138,
• szesnastki zamiast trzydziestodwójek w t. 149 i 402,
• błąd rytmiczny i najprawdopodobniej wysokościowy w t. 162,
• niekompletne oznaczenia pedalizacji w t. 249 i 252,
• błędne nuty w t. 308, 326, 364, 378, 

Wf1 jest dla redakcji Koncertu źródłem podstawowym.