mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 83-84

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w t. 84 w A

!!!   miniat: ten 3-nutowy motyw, tylko dolna 5-linia, ściśniony trochę.                EZTU (z laseczką as1)

 w t. 83 w Wn1 (→Wf→Wa)

EZnieU (z laseczką)

 w t. 84 w Wn2

EZnieU1
..

Chopinowski akcent długi w tym takcie jest najdłuższym z podobnych znaków w całym odcinku obejmującym t. 81-124. Mimo to, przy porównaniu z następnymi, niewątpliwymi akcentami w podobnych frazach jego akcentujący charakter nie ulega wątpliwości. Umieszczenie go na końcu poprzedniego taktu to niewątpliwy błąd sztycharza Wn1 (→Wf→Wa). W Wn2 znak przeniesiono na właściwe miejsce, zachowano jednak jego odczytaną dosłownie, wyjątkową długość.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 90-92

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.           TGTU

Akcent długi w t. 92 w Wf

TGTU, tylko 92

Krótkie akcenty w Wa

zamiast długich
..

W Wf pominięto akcent w t. 90, co jest niewątpliwie błędem. Znak dodano w Wa zapewne przez analogię z identycznym t. 92. Tak jak we wszystkich następnych, podobnych taktach, Wa ma krótkie akcenty (por. uwagi w t. 98-103, 106-108 i 114-116).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 98-103

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

4 akcenty długie w A i Wn2

!!!   miniat: t. 98 i 2 ćwierćnuty 99, tylko dolna 5-linia, ścieśnione.                    TGTU (4 długie 98-99 i 102-103)

Akcent długi i 3 krótkie w Wn1

długi 98

2 akcenty długie w Wf

99 i 102

2 krótkie akcenty w Wa

99 i 102
..

W tekście głównym podajemy akcenty l.r. w t. 98-99 i 102-103 według A i wzorującego się na nim Wn2. Wszystkie różnice między pozostałymi wydaniami można złożyć na karb błędów (pominięcie w Wf i opartym na nim Wa znaków w t. 98 i 103) lub niedokładności (zmiany długości akcentów). W rezultacie za zgodne z zapisem Chopina można uznać jedynie akcent w t. 98 w Wn1 i oba akcenty w Wf (t. 99 i 102), które choć na pierwszy rzut oka nieoczywiste, jeśli chodzi o rodzaj użytego akcentu, są jednak wyraźnie dłuższe od znajdujących się na tej samej stronie krótkich akcentów w t. 118.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 105

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.                  EZTU, 

Krótki akcent w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU
..

Nie jest pewne, jaki rodzaj akcentu Chopin miał tu na myśli – znak jest wyraźnie krótszy od następnego akcentu i kilku innych, ale różnica w stosunku do tych w t. 99 i 102 jest bardzo niewielka. Biorąc pod uwagę synkopowy charakter tej półnuty oraz to, że wszystkie okoliczne akcenty długie dotyczą półnut lub motywów o długości półnuty, uznajemy go za długi.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności A

t. 106-108

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie l.r. w A i Wn2

!!!   miniat: 5 pierwszych ósemek t. 106, obie pięciolinie.             TGTU (2 długie pod l.r.)

Akcent długi pr.r. w Wn1 (→Wf)

pod es1, tylko 106

Akcent długi pr.r. i akcenty l.r. w Wa

długi jak war. 22 + 2 krótkie w miejscu długich TGTU
..

Z dwóch akcentów długich pod akordami l.r. odtworzono w Wn1 (→Wf→Wa) tylko pierwszy i to pod partią pr.r. W Wa uzupełniono oba akcenty l.r., zapewne przez analogię do t. 90 i 92 oraz 114 i 116. W Wn2 przywrócono notację A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn