Łuki
t. 419-420
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Podział wyraźnego łuku A na 3 części to przykład daleko posuniętej niedbałości, z jaką traktowano Chopinowskie łukowanie w Wn1. Nie jest natomiast jasne, czy połączenie dwóch pierwszych z tych łuków w Wf (→Wa) to skutek zwykłej niedokładności czy świadomej decyzji sztycharza. Takie same łuki ma również Wn2, co w tym wypadku jest niewątpliwie celowym działaniem – łukowanie to wprowadzono we wszystkich analogicznych miejscach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 420-421
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
W A t. 420 jest ostatnim na stronie, a napisany z rozmachem łuk wyraźnie wskazuje na kontynuację w następnym takcie. W t. 421 dokończenie łuku nie zostało jednak wpisane, co mogło utwierdzić sztycharza Wn1 w jego całotaktowym myśleniu (NB. ślady poprawek widoczne w t. 420 i 421 sugerują, że każdy z tych taktów był początkowo objęty jednym łukiem; błędny podział łuku na początku t. 421 został następnie skorygowany – być może przez Chopina – do wersji zgodnej z A). W Wn2 prawidłowo odtworzono intencję Chopina zawartą w A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1 |
||||||||
t. 423-424
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Część łuku, przypadająca na pierwszy w nowej linii t. 424, została przeoczona w Wf. Ten wyraźny brak został w Wa uzupełniony poprzez dodanie w tym takcie osobnego łuku. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf |
||||||||
t. 430-433
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Sztycharz Wn1 (→Wf→Wa) przypuszczalnie uznał podwójne łuki za niepotrzebną komplikację. Por. t. 472-480. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 433-437
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Zasięg czterech kolejnych łuków l.r. w A może sprawić kłopot przy odczytaniu – linie są pisane z rozmachem i krzyżują się z widełkami i . Niedokładny jest zwłaszcza pierwszy łuk, w którym wątpliwy jest zarówno moment rozpoczęcia, jak i zakończenia. Porównanie wszystkich czterech pozwala jednak stwierdzić, że łuki biegną zawsze od półnuty des1 do początku następnego taktu i w takiej postaci podajemy je w tekście głównym. Całotaktowe łuki wydań, choć niezgodne z A, mogły być wszakże zaakceptowane przez Chopina, gdyż jeśli uwzględnić autentyczne wartości rytmiczne, akcenty i pedalizację, to łuki mogą wpływać na wykonanie tylko w nieznacznym stopniu. Podobnie w t. 437-438. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A |