mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 409-419

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuki do c3-f3 w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

!!!   miniat: jak widać.                     EZTU (4 łuki)

Łuki do d3 w Wn1 (→Wf→Wa)

4 razy jak EZnieU 409
..

Łuk nad każdą z opadających figur pr.r. w t. 409, 410, 417 i 418 dochodzi w A do kwarty c3-f3 na początku następnego taktu (wyjątek stanowi pierwszy z nich, nieco krótszy, ale i w tym przypadku Chopin miał z pewnością na myśli dłuższy łuk, o czym przekonuje łuk pierwotnego, skreślonego zapisu t. 409-411). Mimo to w Wn1 (→Wf→Wa) wszystkie cztery łuki kończą się wraz z ostatnią ósemką tych taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 411-413

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuki w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: 3. miara 411 + cały 412 + ćwierćnuta 413, tylko górna 5-linia.               EZnieU

Łuk A, interpretacja kontekstowa

EZTU (na 2 linijkach)

Łuki w Wn1

EZnieU1

Łuki w Wf (→Wa)

EZnieU2

Łuki w Wn2

EZnieU3 + EZTU (końcówka w t. 413)
..

Prawdopodobnie wskutek skreśleń w t. 411, A ma osobne łuki w t. 411 i 412. O tym, że podział łuku nie był tu intencją Chopina, świadczą łuki we wszystkich trzech powtórzenia tego miejsca (t. 419-421, 451-453 i 459-461). Niedokładna jest również końcówka łuku w t. 412, która wskazuje na doprowadzenie do t. 413, ale nie wykracza poza kreskę taktową. Porównanie analogicznych taktów pozwala właściwie zinterpretować także ten szczegół. Wersje Wn1 oraz Wf (→Wa) są skutkiem niedokładności przy odtwarzaniu podkładów. Całkowicie dowolne jest wprowadzone w Wn2 wydzielenie łukiem końcowego fragmentu, odpowiadającego figurom w poprzednich taktach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 415-417

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk w A i Wn2

!!!   miniat: 2. i 3. miara t. 415 + 1. miara 416, tylko górna 5-linia, bez akcentów.                  EZTU (lewy koniec)

2 łuki w Wn1

EZnieU (łuk 415 i lewy koniec 416)

Łuk w t. 416 w Wf (→Wa)

EZnieU tylko 416 (lewy koniec)
..

Podział łuku w Wn1 to zniekształcenie łukowania charakterystyczne dla tego wydania. Brak w Wf (→Wa) łuku w t. 415 sugeruje zresztą, że łuk w t. 415 został w Wn1 dodany dopiero w ostatniej fazie korekt, jako uproszczona korekta zbyt krótkiego łuku, obejmującego tylko t. 416.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 415-416

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez łuku w źródłach

!!!   miniat: nic.                 Tu pusta klisza 

Łuk proponowany przez redakcję

TGTU
..

Zdaniem redakcji, brak łuku l.r. jest skutkiem niedopatrzenia Chopina – odpowiedni łuk znajduje się we wszystkich trzech podobnych miejscach, w t. 423-424, 455-456 i 463-464.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 416-417

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk do g2 w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: nic.                   EZnieU1 (prawy koniec łuku 416)

Łuk do f2 w A, interpretacja kontekstowa

EZTU (prawy koniec 416 i końcówka 417
..

Łuk A nie wykracza poza t. 416, jednak jego kształt nie wyklucza interpretacji, w której ostatnia nuta frazy również jest nim objęta. Interpretację tę przyjmujemy w tekście głównym ze względu na wyraźną statystyczną przewagę naturalnych pianistycznie łuków dochodzących do nut, na których ruch triolowy ulega chwilowemu zatrzymaniu – patrz t. 409-419. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A