mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 409-411

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A widoczna jest tu trzytaktowa poprawka – tekst na górnej pięciolinii, zawierający partię pr.r. i po dwie ćwierćnuty l.r. w każdym takcie, został skreślony i wpisany jeszcze raz na pięcioliniach powyżej (partia pr.r.) i poniżej (ćwierćnuty l.r. wraz z koniecznymi w tej sytuacji zmianami kluczy). Powodem była nieścisłość wynikająca z pierwotnego układu tekstu – przenośnik oktawowy nad partią pr.r. formalnie dotyczyłby także wpisanych pod nią ćwierćnut l.r., co oczywiście nie było intencją Chopina. Pierwotny, skreślony zapis nie zawiera 8- - -, tak więc Chopin zauważył grożącą niedokładność dopiero przystępując do wpisywania przenośnika.
Można się zatem zastanawiać, czy [AI], z którego kompozytor prawdopodobnie przepisywał A, już zawierał nieścisły zapis, czy też Chopin – chcąc sobie ułatwić notację – w nieprzemyślany sposób zmienił układ dopiero przy pisaniu A.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A

t. 410-419

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

4 kliniki w A

!!!   miniat: nic                EZTU = 4 kliny 410-1, 418-9

4 kropki w Wn

EZnieU w tych samych miejscach

3 kropki w Wf

bez 418

3 kropki w Wa

bez 410
..

W A znaki staccato na początku t. 410-411 i 418-419 (w partii pr.r.) to wyraźne kliniki – por. kropki w partii l.r. W wydaniach odtworzono je jako kropki (tak jak w całym Koncercie), przy czym w t. 410 przeoczono znak w Wa, a w t. 418 – w Wf (uzupełniony w Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Kliniki

t. 411-413

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuki w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: 3. miara 411 + cały 412 + ćwierćnuta 413, tylko górna 5-linia.               EZnieU

Łuk A, interpretacja kontekstowa

EZTU (na 2 linijkach)

Łuki w Wn1

EZnieU1

Łuki w Wf (→Wa)

EZnieU2

Łuki w Wn2

EZnieU3 + EZTU (końcówka w t. 413)
..

Prawdopodobnie wskutek skreśleń w t. 411, A ma osobne łuki w t. 411 i 412. O tym, że podział łuku nie był tu intencją Chopina, świadczą łuki we wszystkich trzech powtórzenia tego miejsca (t. 419-421, 451-453 i 459-461). Niedokładna jest również końcówka łuku w t. 412, która wskazuje na doprowadzenie do t. 413, ale nie wykracza poza kreskę taktową. Porównanie analogicznych taktów pozwala właściwie zinterpretować także ten szczegół. Wersje Wn1 oraz Wf (→Wa) są skutkiem niedokładności przy odtwarzaniu podkładów. Całkowicie dowolne jest wprowadzone w Wn2 wydzielenie łukiem końcowego fragmentu, odpowiadającego figurom w poprzednich taktach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 412

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

w A

!!!   miniat: ta triola, tylko górna 5-linia, bez łuku.              EZTU

w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU
..

W tekście głównym zachowujemy jednoznaczną notację rytmu A. Przesunięcie szesnastki poza ostatnią ósemkę trioli dolnego głosu to charakterystyczna dowolność Wn (→Wf→Wa). Wydawnictwo Breitkopf & Härtel konsekwentnie stosowało "matematyczne" rozplanowanie takich zestawień, negując aktualność stosowanej przez Chopina konwencji nawet tam, gdzie powstały zapis był – tak jak tu – z pianistycznego punktu widzenia nonsensowny, por. Nokturn cis op. 27 nr 1, t. 5-13.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Rytmy punktowane i triole , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 412

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.                  EZTU

 w Wn1

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1

 w Wn2

EZnieU2
..

Chopinowski akcent długi odczytano w Wn1 jako widełki , znacznie zwiększając zasięg znaku. W Wf (→Wa) końce znaku powiązano z jedynymi nutami w takcie, co wydłużyło go jeszcze bardziej. Długość znaku w Wn2, liczona w relacji do ósemek pr.r., odpowiada w zasadzie zapisowi A, jednak proporcje w stosunku do tercji l.r. są inne – znak w Wn2 sięga za połowę dystansu między nimi i kojarzy się znacznie bardziej ze znakiem diminuendo niż znak w A. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf